Cahn Agnieszka - Stowarzyszenie Wspólnota Myślenice, Forum Żydów Polskich.

Cajzner Marek - (ur. 19 maja 1948 roku w Warszawie) dziennikarz radiowy i telewizyjny. W 1973 ukończył anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1978 dziennikarz Sekcji Polskiej BBC. Od 1985 zastępca redaktora naczelnego, a od 1998 redaktor naczelny Sekcji aż do jej rozwiązania przez BBC w 2006 r. Od stycznia 2007 prowadzi program publicystyczny „Studio Świat” w TVP (Program Trzeci).

Caler Mojżesz - członek Kultur Ligi (1932).

Calopresti Mimmo - reżyser, autor filmu „Ja tylko chciałem/am żyć”. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „ Mimmo Calopresti urodził się 4 stycznia 1955 roku w Polistenie. Na początku swej drogi zawodowej zajmował się niezależnymi filmami dokumentalnymi o tematyce społecznej. Wyreżyserował kilka filmów dla RAI i Archiwum Audiowizualnego Ruchu Robotniczego. Kilka tytułów było pokazywanych na festiwalach międzynarodowych. W 1997 roku wyreżyserował swój pierwszy film fabularny zainspirowany historią terroryzmu La seconda volta. Został on pokazany na festiwalu filmowym w Cannes i zdobył wiele nagród (...). W 1999 roku był członkiem jury na festiwalu w Cannes i Wenecji. W latach 2001-2002 reżyserował i grał główną rolę w filmie La felicita non costa niente (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 36).

Calvini Melvin - brał udział w stworzeniu bomby atomowej („Midrasz”, styczeń 2005, Janusz Roszkowski „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 14).

Cała Alina - LISTA NR 2, 13, 16; polonofob, manipulatorka i oszustka; doktor historii (po żydowsku). Była drukarzem „Robotnika” (1977-78). Wraz z ks. Czesławem Sadłowskim organizowała Uniwersytet Ludowy w Zbroszy Dużej. Od kwietnia 1979 r. do sierpnia 1980 r. w zespole redakcyjnym pisma „Placówka”. Składała książki Niezależnej Oficyny Wydawniczej NOWA (1978-83). Autorka „Wizerunku Żyda w polskiej kulturze ludowej” (1988). Dla Komitetu Pomocy Internowanym i Ich Rodzinom zbierała informacje o represjach. W latach 1976-77 w Biurze Interwencji KOR. Obecnie dział naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznnego. Członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. Jedna z najzacieklejszych tropicielek polskiego antysemityzmu. Głosiła, jakoby mieszkańcy Mulawicz, którzy uratowali żydowskiego chłopca przed śmiercią, do dziś „z lękiem ukrywajli” ten fakt z obawy przed społecznym ostracyzmem. Sołtys z Mulawicz, pan Lachowski stwierdził, że: „(...) Trudno mu uwierzyć, aby kiedykolwiek ktoś w wiosce miał opory przed opowiadaniem historii ocalenia”. Dr Cała przyparta do muru powiedziała: „Należy się cieszyć, że tak zmieniły się nastroje”. W żydowskim piśmie „Midrasz” (styczeń 2007 r.) w artykule „Sprawiedliwi wśród Narodów Świata. Trudne ratowanie i gorycz” kłamliwie przedstawiła sytuację Żydów w okresie II Rzeczypospolitej. Według niej, od śmierci Piłsudskiego, antysemityzm był na porządku dziennym. W latach 1935-1937 w Polsce miało mieć miejsce ponad 100 pogromów Żydów. Miały odbywać się nie tylko „noce kryształowe” ale i „dni kryształowe”. Wydawnictwa religijne: „Posługiwały się schematami antysemickimi i rasistowskimi”, a także: „Gloryfikowały Hitlera i jego politykę wobec Żydów”. Ponadto: „Wysuwały też projekty antyżydowskich ograniczeń, czasem idące dalej niż te wdrażane w III Rzeszy”. Oskarża o to wydawany przez jezuitów „Przegląd Powszechny” oraz „Ateneum Kapłańskie”, które redagował ks. Stefan Wyszyński. To także Polacy według niej mieli wymyślić eksterminację i likwidację Żydów jako sposób na rozwiązanie kwestii żydowskiej. Odpowiedzialność za to ma według niej ponosić Kościół katolicki. O prasie katolickiej pisze: „Nierzadko w prasie katolickiej przejawiał się postulat zakazania Żydom osiedlania się w bardziej prestiżowych dzielnicach, wypędzania ich z miast o znaczeniu militarnym lub religijnym, zakazu opuszczania ich własnych dzielnic, a wreszcie - otoczenia tych dzielnic murem”. O tym, że takie pomysły były nieliczne, pisze A. Landau-Czajka w książce „W jednym stali domu...”: „Niektórzy, nieliczni wprawdzie publicyści, domagali się konsekwentnego wydzielenia społeczności poprzez wprowadzenie dzielnic zamkniętych, czy też terenów, na które wstęp dla Żydów byłby zakazany”. „Głos Polski” z dn. 13-19.02.2007 roku w artykule pt. „Gorzej niż kompromitacja” tak pisze o Całej: „Dr Cała świeżo popisała się kolejnym haniebnym tekstem szkalującym Polaków i Kościół katolicki w Polsce - artykułem w styczniowym numerze żydowskiego miesięcznika Midrasz”. Oskarżyła tam, m.in. o rzekomy rasizm, słynną pisarkę katolicką Zofię Kossak-Szczucką, która w czasie wojny z ogromnym narażeniem życia ratowała Żydów, była główną organizatorką pomocy dla nich. Cała kompletnie przemilczała te zasługi Kossak-Szczuckiej, przedstawiając ją w niezwykle podły, tendencyjny sposób. (...) Cała powtarza w różnych publikacjach to swoje oszczerstwo, nigdy nie dokumentując, bo w całej sprawie głosi wierutne kłamstwa, bez choćby cienia prawdy historycznej. Dlaczego MSZ-owski wydawca nie zdobył się na natychmiastowe sprostowanie podanej od razu na 1. stronie wyboru (s. 9 w książce MSZ) kłamliwej informacji (za Grossem) o zamordowaniu przez Polaków 1 600 Żydów w Jedwabnem. Przecież już powszechnie wiadomo i nawet autor z MSZ powinien o tym wiedzieć, iż ekshumacja w Jedwabnem dowiodła, że zamordowano tam nie więcej niż 300 Żydów. W 2006 roku kłamliwie i obraźliwie wypowiadała się także o Leszku Bublu, prezesie Polskiej Partii Narodowej, w tygodniku „NIE”. Autorka książki pt. „Wizerunek Żyda w polskiej kulturze ludowej”. „Jak postrzegał Żydów polski lud - wybitna praca etnograficzna” („Midrasz - pismo żydowskie”, nr 10, październik 2005, str. 1).

Canaham Erwin - dziennikarz masoński w „Christian Science Monitor”. Jeden ze współzałożycieli pisma „The New Republic”, kierowanego przez Lippmana („Grabarze polskiej nadziei”, Henryk Pająk, str. 105).

Candrowicz Krzysztof - dyrektor Łódź Art Center, pomysłodawca walki o tytuł stolicy dla Łodzi.

Caro Leopold - ur. 1864, adwokat, później profesor ekonomii na Uniwersytecie we Lwowie.

Casetti Vito - urodził się 18 czerwca 1969 roku we Florencji. Wychowywał się we Włoszech. Jego matka jest Żydówką, a ojciec Włochem. Do Polski wrócił jako przedstawiciel jednej z filii szwajcarskich firm. Popularność zyskał dzięki udziałowi w programie TVP2 „Europa da się lubić”. Od 2005 roku jest reporterem programu „Dzień Dobry TVN”, gdzie podejmuje głównie tematykę podróży po świecie i Polsce. Zajmuje się też konferansjerką.

Cassel Ernest - bankier, wcześniej był dyrektorem banków innych Żydów: Jacoba Schiffa i Kuhn-Loeba z Nowego Jorku. Wszyscy trzej wspomagali finansowo żydowską rewolucję Lenina („Grabarze polskiej nadziei”, Henryk Pająk, str. 105).

cd. na str. 12cd. ze str. 9

Cecerska Kora - członek Rady Żydowskiego Klubu Młodzieżowego w Krakowie. Klub działa w ramach projektu edukacyjnego Stowarzyszenia Czulent. Przewodnicząca Komisji Rewizyjnej.

Cecerska Kornelia - członek zespołu Muzeum Historii Żydów Polskich, Warszawa.

Ceduła Marek - autor pomnika przedstawiającego menorę, zapadającą się w mur. Rzeźba wielkości 8 na 5 metrów stanie w centrum Kielc, na granicy byłego getta i ma upamiętniać pogrom kieleckich Żydów.

Cedzyński Jan - członek Zarządu „Racji”.

Cegielska Franciszka - urodzona w 1946 r. w Milhouse we Francji, zmarła w 2000 r. Do 1996 r. należała do Partii Konserwatywnej A. Hala, a później kierowała regionem pomorskim Ruchu Stu Cz. Bieleckiego. Od 1997 r. była posłem z ramienia AWS i wiceprzewodniczącą polsko-izraelskiej grupy parlamentarnej. Była ministrem zdrowia i opieki społecznej.

Cegielski Maksymilian - LISTA NR 8 i 10; pisarz, publicysta, dziennikarz TVP Kultura. Prowadził m.in. Panel „Znikająca Europa” (2006) - antologia esejów autorstwa europejskich pisarzy.

 Cegielski Piotr - „W latach 1982-1986 pisywałem do TM jako P. Otek w różnych wariantach (P. Otek, Otek, PO, po itp.). Moim kontaktem z redakcją była przede wszystkim Helena Łuczywo” (gazeta.pl).

Cegielski Tadeusz - LISTA NR 8; urodzony w 1948 r. w Krakowie. Wspomina Helena Łuczywo: „Nasi sąsiedzi z góry, Kasia Zielińska i Tadek Cegielski, a także ich syn Maks, zawsze wspierali nas - i w czasach Robotnika, i w podziemiu - na wszelkie możliwe sposoby. Spotykaliśmy się u nich z tłumem ludzi z podziemia. Przechowywaliśmy wszystko, co trzeba było chować: bibułę, sprzęt techniczny, makiety. Ponieważ sporo naszych współpracowników wiedziało, że to ludzie godni najwyższego zaufania, zostawiali u nich wiadomości i różne przesyłki. Zawsze było fantastycznie”. Jest profesorem historii, prodziekanem ds. studenckich Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Opublikował wiele prac i artykułów poświęconych historii Polski i Europy w XVIII wieku. Od 1987 r. należy do loży masońskiej „Kopernik” w Warszawie, a od 1993 r. posiada w niej najwyższy, 33. stopień. Od 1993 r. był wielkim sekretarzem, a od 1994 r. pełnił funkcję wielkiego namiestnika Wielkiej Loży Narodowej Polski, czyli masonerii rytu szkockiego. Jest jednym z nielicznych polskich masonów, którzy oficjalnie reprezentują tę organizację. Nie ukrywa swoich politycznych sympatii do zdechłej żydowskiej Unii Wolności, m.in. oficjalnie popierał kandydaturę J. Kuronia na prezydenta. Omawiał żydowskie konteksty i wątki masońskie w biografii Mozarta razem z Dorotą Szwarcman i podczas 9. Dni Książki Żydowskiej w Warszawie w 2007r.

Cegiełka Cezary - członek Zarządu „Racji”.

Cegłowska-McCann Anna - LISTA NR 10; nauczycielka, „Heather”, Wrocław.

Celer Majer - członek Freiheit (1932).

CELIŃSKI Marcin LISTA NR 18, ur. 1970 r. w Lublinie, studiował historię na UMCS w Lublinie. Jest zarządcą nieruchomości, przedsiębiorcą, działaczem społecznym, człowiekiem aktywnym. Bezpartyjny. Był radnym RM II kadencji (1994-98) wybranym z listy Lubelskiego Forum Samorządowego. W latach 1996-98 reprezentował miasto Lublin w Lubelskim Sejmiku Samorządowym. W przeszłości członek ROAD Unii Demokratycznej, Unii Wolności. Był przewodniczącym Regionu Lubelskiego demokratów, członkiem Rady Krajowej i zarządu krajowego Partii Demokratycznej. 3 sierpnia 2006 w proteście wobec przystąpieniu PD do budowy koalicji lewicowej zrezygnował ze wszystkich funkcji i wystąpił z partii. Wraz z grupą b. demokratów (w tym 8 b. szefami regionów) założył w sierpniu stowarzyszenie Forum Liberalne, którego został przewodniczącym. W latach 1993-97 był szefem Biura Poselskiego Unii Demokratycznej w Lublinie. W latach 1998-2007 pracował w Zarządzie Nieruchomości Komunalnych w Lublinie. Jest doradcą w zakresie gospodarki nieruchomościami, inwestycji, kreowania polityki mieszkaniowej. Aktywny w działalności pozarządowej. Związany od początku lat 90-tych z Fundacją Rozwoju Demokracji Lokalnej i jej lubelskim ośrodkiem pracował w wielu programach związanych ze współpracą polsko ukraińską (m.in. Democracy trough self-government in Poland and Ukraine finansowany przez Phare and Tacis Democracy Programme 1995-97) aktywizacji obywatelskiej małych społeczności, trener negocjacji, komunikacji społecznej i interpersonalnej. Brał aktywny udział w organizowaniu środowiska zarządców nieruchomości był współzałożycielem i prezesem Lubelskiego Instytutu Nieruchomości, szefem regionalnego oddziału Ogólnopolskiej Izby Zarządzania Nieruchomościami. W latach 2002-2005 był członkiem Państwowej Komisji Kwalifikacyjnej ds. nadawania uprawnień zawodowych zarządcom nieruchomości. Wykładowca i organizator wielu kursów i szkoleń dla zarządców, swoją wiedzą dzieli się także od kilku lat ze studentami studiów podyplomowych w zakresie gospodarki nieruchomościami Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji w Lublinie.

Celmajster Józef - w czasie konspiracji i po wojnie używał nazwiska Niemirski - doktor medycyny, jeden z inicjatorów powstania Żydowskiego Związku Wojskowego, w którym był odpowiedzialny za departament medycyny. Uczestnik powstania w getcie warszawskim.

Celmer Stanisław - dyrektor Departamentu Reklamy Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (11.2004).

Celmer Zuzanna - LISTA NR 10; psycholog, licencjonowany terapeuta i hipnoterapeuta, autorka między innymi książki „Człowiek na całe życie”. Absolwentka studium podyplomowego filozofii i etyki na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego; absolwentka studiów medycyny chińskiej; Master Practitioner NLP; kończyła trzystopniowy kurs hipnozy. Wykłada na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka ośmiu książek o tematyce społecznej, małżeńskiej i rodzinnej, z których trzy zostały przetłumaczone na języki obce. Od lat współpracuje z różnymi czasopismami, w tym stale z kilkoma. Współpracuje także z radiem i telewizją.

Celnikier Izaak - urodzony w 1923 roku w Warszawie. W latach 1934-38 był wychowankiem Domu Dziecka prowadzonego przez Janusza Korczaka. Podczas wojny, od roku 1941 do 1943, przebywał w getcie białostockim, gdzie zginęła znaczna część jego rodziny. Następnie więziono go w obozach: Stutthof, Auschwitz, Sachsenhausen i Flossenburg. W roku 1958 Celnikier wyjechał do Francji, gdzie dotychczas mieszka. Akwaforty Celnikiera wykorzystano także jako ilustracje albumu „Warszawskie getto”, wydanego w Polsce w roku 1988; później (1993) pokazano je na wystawie w „Zachęcie” zorganizowanej w 50. rocznicę powstania w Getcie Warszawskim. W dniach 26 stycznia- 30 marca 2005 roku miał wystawę w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, grafiką i rysunkiem.

Cenkier Grzegorz - zastępca dyrektora Biura Strategii i Współpracy z Zagranicą Poczty Polskiej (08.2001).

Cercel Lilianna - występuje gościnnie w Teatrze Żydowskim w Warszawie. Z tańcami cygańskimi zapoznawała się w kręgu rodzinnym, od 10-tego roku życia tańczy na scenie. IV edycja Festiwalu Kultury Żydowskiej - Warszawa Singera.

Chaber Anna - aktywistka żydowska, żydowski ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN w Lublinie.

CHABER Ferdynand - w 1945 roku został skierowany do pracy w cenzurze PRL. Został Kierownikiem Wydziału w Centralnym Biurze Kontroli Prasy w II Departamencie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Wkrótce został przeniesiony do pracy w Komitecie Centralnym PPR, jako zastępca kierownika. „Zawsze i we wszystkim wspierali swoją córkę Helenę i zięcia Witka Łuczywo. W 1982 r., kiedy Helena i Witek się ukrywali, ich córka Łucja mieszkała u dziadków. Wspaniale ją wychowywali, od razu miała same piątki w szkole, a babcia nauczyła ją recytować z pamięci poematy Mickiewicza. W 1983 r. Helena wróciła do domu, ale kiedy spadała do podziemia robić TM, Łucja nadal jeden-dwa dni w tygodniu spędzała u dziadków i świetnie się u nich czuła. Dorota i Ferdynand (choć należał do PZPR, a przed wojną siedział sześć lat jako członek KPP) znaleźli też kilka mieszkań dla podziemia. Zostawiało się u nich wiadomości, odbywały się konspiracyjne spotkania. Kochani Rodzice, bez Was niczego bym nie zrobiła. Ferdynand Chaber zmarł 7 maja 2005 roku, miał 98 lat” (gazeta.pl).

CHABIK Jakub - realizator prowokacji, mającej na celu skompromitowanie krążącej po Internecie jednej z wielu list Żydów wykonanych przez „anonimowych” autorów. Co nie zmienia faktu, że realizator ma wiadome pochodzenie widoczne także na twarzy. „Gazeta Wyborcza”: „Jak zostać internetowym Żydem (ekspresowo)?”. Ziemowit Nowak (Kielce 2006-12-11): „Jakub Chabik, felietonista tygodnika Computerworld, napisał sam na siebie anonimowy donos do tropiciela ukrytych polskich Żydów i... już na drugi dzień jego nazwisko z notką biograficzną znalazło się w Internecie. Autorzy strony Lista żydów i osób pochodzenia żydowskiego, o oryginalnych rodowych i zmienionych nazwiskach w Polsce założonej na amerykańskim serwerze zapewniają: staramy się pracować nad tym co robimy rzetelnie i wnikliwie, wszystkie nadsyłane informacje i materiały są i będą sprawdzane. Jakub Chabik, informatyk i regularny felietonista Computerworld, pokazał, że tak nie jest. - Zostałem mianowany Żydem. A dokładniej żydem przez małe ż. Chabik napisał do autora strony: Chcę pokazać jeszcze jednego żyda w prasie. Nazywa się Jakub Chabik i to chyba jest jego prawdziwe nazwisko. Obsadził prasę komputerową, która trafia do młodych ludzi. Chodzi o wydawany przez amerykańskich żydów - członków WJC - Computerworld. Chabik pisze tam też artykuły które nawołują do globalizacji, liberalizmu, lateralizacji i integracji judeo-europejskiej. Z pewnych źródeł wiem, że od 1982 pracuje dla SB [naprawdę Chabik miał wtedy 11 lat]. Proszę umieścić go na waszej Internetowej Liście żeby wszyscy wiedzieli że to żyd. Już na drugi dzień nazwisko felietonisty znalazło się na liście polskiego żydostwa. - Jak na prawdziwego polskiego patriotę zrobiłem, jak sądzę, dostatecznie dużo błędów ortograficznych i stylistycznych - śmieje się Chabik. Ale dodaje: - To przerażające, że w Internecie można tak łatwo produkować śmieci i ktoś może się nimi bezkrytycznie posłużyć. Felieton na ten temat ukazał się w najnowszym numerze tygodnika Computerworld”.

CHABIOR Alina LISTA NR 18, asystent w Katedrze i Klinice Dermatologii, Chorób Przenoszonych Drogą Płciową i Immunodermatologii Collegium Medicum.

CHABIOR Dariusz LISTA NR 18.

CHACHULSKA Teresa LISTA NR 18, certyfikowana psychoterapeutka, członkini Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego.

Chaim Cieszyński Henryk - wiceprezes WKŻ w Katowicach. 1948-1953 instruktor KW PZPR w Katowicach. Od 1953 r. członek Prezydium ZG TSKŻ.

Chajn Danuta - LISTA NR 16; b. walterowiec, dziennikarz, Warszawa.

Chajn Józef - LISTA NR 2, 16; dr, „druh drużynowy harcerzy Jacka Kuronia w drużynie im. Generała Waltera [Świerczewskiego], zwanych walterowcami”; „syn faceta, co to przeprowadzał ochotników przez góry w kierunku Hiszpanii” (o sobie) były sekretarz Fundacji Stefana Batorego. Jego ojciec Leon był w latach 1945-1949 wiceministrem sprawiedliwości, a do roku 1961 sprawował kontrolę nad „sojuszniczym” Stronnictwem Demokratycznym. Polonofob, zastępca dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego. List otwarty w sprawie dąbrowszczaków. Do opinii wolnego świata i polskich polityków. Jest członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Chajn Leon - (ur. 3 marca 1910 w Warszawie, zm. 1 marca 1983 w Warszawie) Działacz komunistyczny, publicysta, mason. Od 1928 r. w KZMP, od 1933 r. w KPP. Od 1944 r. w Armii Polskiej w ZSRR. Zastępca kierownika resortu sprawiedliwości PKWN. Skierowany przez kierownictwo PPR do SD. Sekretarz generalny: 1944-45 ZG, 1945-61 Centralny Komitet. 1961-65 jego wiceprzewodniczący. W latach 1945-49 wiceminister sprawiedliwości, który faktycznie, w niczym nie licząc się z ministrem figurantem H. Świątkowskim, trząsł całym resortem. Jak wspominał Wacław Barcikowski „W kręgu prawa i polityki” (Katowice 1988, s. 142): „(...) faktycznym kierownikiem Ministerstwa Sprawiedliwości był Leon Chajn”. Chajn, który samowolnie podporządkował sobie sądy i prokuratury, ponosi ogromną odpowiedzialność za dyktowanie bezwzględnych wyroków w sfabrykowanych procesach. Nader typowe pod tym względem były jego kategoryczne stwierdzenia w broszurce wydanej w 1947 roku: „Są jeszcze prokuratorzy, którzy zdradzają zbytek gorliwości formalnej przy przetrzymywaniu zbirów z NSZ. Najwyższy czas skończyć z tym marazmem i dobrym sercem w stosunku do bratobójców!” (L. Chajn: „Trzy lata demokratyzacji prawa i wymiaru sprawiedliwości”, Warszawa 1947, s. 76-77). Aby przerwać „niepotrzebne” liczenie się ze zbędnymi formalnościami (regułami prawa), Chajn wzywał do przyspieszonych czystek. Już w kwietniu 1946 roku, podczas dyskusji w KRN, gromko piętnował to, że w polskim sądownictwie jest zbyt wiele starych kadr sędziowskich i prokuratorskich, akcentując: „Chcielibyśmy (...) wprowadzić do sądownictwa nowy strumień krwi społecznej” (cyt. za: A. Rzepliński: „Sądownictwo w PRL”, Londyn 1990, s. 31). I rzeczywiście wprowadzono całą masę nowych sędziów „dokształcanych” w przyspieszonym trybie, którzy bez skrupułów wydawali krwiożercze wyroki zgodnie z życzeniami zwierzchników. W latach 1946-1952 prawie 440 nowych sędziów dołączyło do wymiaru sprawiedliwości po ukończeniu piętnastomiesięcznych kursów sędziowskich. Jeszcze w 1969 roku, 100 sędziów posiadało jedynie wykształcenie średnie. Dodajmy, że i tak bardzo zdziesiątkowanych podczas wojny pracowników wymiaru sprawiedliwości poddano w pierwszych latach po wojnie kolejnym represjom. („Kurier Codzienny” z dn. 8-10 grudnia 2006 roku). W latach 1953-57 był wiceministrem pracy i opieki społecznej. W okresie 1957-65 był członkiem Rady Państwa. 1944-47 poseł do KRN. 1947-69 poseł na sejm. W latach 1965-76 Naczelny Dyrektor Archiwów Państwowych. Odznaczony przez rząd żydo-komunistyczny Orderem Odrodzenia Polski (Źródło: „Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego”, Warszawa 1978-92). W książce H. Pająka „Grabarze polskiej nadziei” na str. 340. możemy przeczytać: „Leon Chajn, wpływowy Żyd wkomponowany w terrorystyczny Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, w pracy Wolnomularstwo w II Rzeczypospolitej pisał otwarcie: - Nie ulega chyba wątpliwości, że do wprowadzenia wolnomularskiego tematu w zasięg zainteresowań współczesnych Polaków przyczyniły się m.in. Popioły Stefana Żeromskiego (1905) i monografia Szymona Askenazego, ukazująca Walerego Łukasińskiego na tle dziejów wolnomularstwa narodowego (1908). Dąbrowska w swoim Dzienniku pisze: W Brukseli zaproszono nas na uroczyste posiedzenie tamtejszej masonerii, którym Marian (Dąbrowski-L.Ch) będący pod urokiem Popiołów Żeromskiego, cieszył się jak dziecko”.

CHAJN Michał – LISTA NR 18, asystent posła Marka Siwca w Grupie Polskich Socjalistów w Parlamencie Europejskim.

Chajzer Zygmunt - polonofob, dziennikarz „Na zawsze razem” TV Polsat. Przez 15 lat był dziennikarzem „Sygnałów Dnia”, później przez 8 lat kierował redakcją „Czterech Pór Roku”. Podczas imprez plenerowych „Lata z Radiem” tworzą z Romanem Czejarkiem zgrany duet. Prowadził również programy telewizyjne: „Idź na całość” (Polsat), „Ananasy z mojej klasy” (TVN) oraz „Chwila prawdy” (TVN).

Chańska Weronika - LISTA NR 6 i 10; doktorantka Wydziału Filozofii i Socjologii w Warszawie. Prezes Warszawskiego Koła Humanistycznego. Koordynatorka krajowa projektu „Praca i godne życie dla kobiet ofiar przemocy”.

Chaplin Lina - reżyser, autorka filmu „Yoel Israel i paszkwile”. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Urodziła się w Moskwie. Ukończyła reżyserię filmu w Państwowym Instytucie Filmowym (VGIK) w Moskwie. W 1976 roku wyemigrowała do Izraela. W Rosji i Izraelu wyreżyserowała ponad 50 filmów dokumentalnych. Jej filmy zdobywały nagrody na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych w Moskwie, w Hajfie, Genewie, Nowym Jorku i Jerozolimie; jeden z filmów otrzymał Rosyjską Nagrodę Państwową” (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 62).

Charbicz-Marek Heberman - pułkownik, doktor, były Komendant Okręgowego Szpitala Wojskowego w Warszawie i były Komendant Okręgowego Szpitala Więziennego na Mokotowie.

Charęza E. - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu.

Charęza Edward - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu.

Charkiewicz Ewa - LISTA NR 8; dr, pracownik naukowy w Warszawie, recenzentka, interpretatorka wzorów władzy, interesuje ją feminizm i ekologia jako ruch i nowa krytyka społeczna. Publikuje m.in. w OŚKa.

Charpak Georges - (ur. 1 sierpnia 1924 w Dąbrowicy, niedaleko Równego) - francuski fizyk pochodzenia żydowskiego, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1992 roku. W 1944 został deportowany do nazistowskiego obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie przebywał do wyzwolenia w 1945 roku. W roku 1946 uzyskał francuskie obywatelstwo.

Charzyński Michał - LISTA NR 5; dziennikarz, Łódź, publikuje w tygodniku „Fakty i Mity”.

Chaskielewicz Stanisław - matematyk. W swoich wspomnieniach pisze m.in.: „Ukrywałem się w Warszawie. Styczeń 1943 - styczeń 1945 (...). Ukrywając się, zrozumiałem, jak głęboko humanitarna jest rola religii, jak bardzo nauki Kościoła katolickiego wpływają na kształtowanie się tego, co najpiękniejsze i najszlachetniejsze jest u ludzi wierzących. Tak jak w momentach krytycznych większość ludzi nawet niewierzących głęboko zwraca sie do Boga, tak samo myśl o Bogu dyktuje im potrzebę pomagania bliźnim będącym w niebezpieczeństwie (...). Osobnym rozdziałem, na ogół stosunkowo lepiej znanym, była piękna postawa duchowieństwa polskiego, a w szczególności sióstr zakonnych, które ocaliły znaczną liczbę dzieci żydowskich” („Kurier Codzienny” - „Żydzi w obronie Kościoła katolickiego”, prof. Jerzy Robert Nowak, 1-3 czerwca 2007).

 Chaskielewicz Stefan - „Żydowscy policjanci byli faktycznie zbrodniarzami wobec własnych współrodaków, najczęściej ze strachu, ale nierzadko także z chęci zysku. I właśnie z tej kategorii Żydów, tej grupy najpodlejszej, służalczej wobec morderców własnego narodu, pozbawionej jakichkolwiek skrupułów uratowało się szczególnie dużo osób. Słynny matematyk żydowskiego pochodzenia - Stefan Chaskielewicz, pisał we wstrząsających pamiętnikach: Ukrywałem się w Warszawie styczeń 1943 - styczeń 1945 (wydanych w Krakowie w 1988 r., s. 191-192. Wśród Żydów, którym pomogło przeżyć posiadanie znaczniejszych funduszy, byli i dawni funkcjonariusze policji żydowskiej, a nawet sławnej ekspozytury Gestapo w getcie. Ci ludzie bowiem obłowili się podczas akcji wysiedleńczej. Trudno tu podać jakiekolwiek ścisłe dane liczbowe. Mogę jedynie powtórzyć stwierdzenie dwóch byłych policjantów, którzy po wojnie, w mojej obecności mówili, że uratowało się co najmniej 200 ich kolegów (...). Pytanie, czym się zajęli po wojnie ci dawni policjanci żydowscy, którzy przedtem odprowadzili posłusznie tak wielu swoich żydowskich współbraci na śmierć? Ilu z nich poszło do służby w bezpiece, mając tak nieludzkie charaktery, upadłe na dno podłości! (źródło: „Jedwabne a zbrodnie na Kresach 1939-1941”, JERZY ROBERT NOWAK, Żydowska „hańba domowa”. Fragm.).

Chejfec Maksymilian - 1908-43, antropolog.

CHELSTOWSKA Anna – LISTA NR 17, notariusz, Warszawa.

Chełchowski Hilary - (ur. 10 stycznia 1908 we wsi Mosaki-Stara Wieś, pow. przasnyski, zm. 10 grudnia 1983 w Warszawie) działacz partyjny i państwowy w okresie PRL. Udało mu się uzyskać wykształcenie podstawowe. Pracował w latach 30. jako robotnik w Warszawie, od 1932 członek Komunistycznej Partii Polski. Podczas II wojny światowej członek ruchu oporu (Gwardia Ludowa, Armia Ludowa). Od 1942 członek PPR, 1943 był sekretarzem obwodu lubelskiego partii, potem (w tym samym roku) obwodu radomskiego. 1943-1948 członek Komitetu Centralnego PPR, 1944-1945 sekretarz obwodu radomsko-kieleckiego, 1945-1948 kierownik Wydziału Rolnego KC, 1945-1948 członek Sekretariatu KC, 1948 zastępca członka Biura Politycznego KC PPR i członek Biura Organizacyjnego KC. Od 1948 członek PZPR, nadal należał do kierownictwa partii i pełnił funkcje: członka KC (1948-1959), zastępcy członka Biura Politycznego KC (1948-1956), członka Biura Organizacyjnego KC (1948-1954), zastępcy członka KC (1959-1964), kierownika Wydziału Rolnego KC (1948-1950). Zajmował także funkcje w administracji rządowej - 1950-1952 wicepremier, 1951-1954 minister Państwowych Gospodarstw Rolnych, 1954-1956 przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu, 1955-1957 członek Rady Państwa, 1957-1960 pełnomocnik Rządu ds. rozlokowania i zatrudnienia w rolnictwie repatriantów powracających z ZSRR. Od 1960 na emeryturze. W latach 1945-1956 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji, kierował parlamentarnymi komisjami ds. rolnictwa (1947-1948 Komisja Rolna, 1948-1949 Komisja Rolnictwa i Leśnictwa, 1949-1950 Komisja Rolnictwa i Reform Rolnych).

Chełstowski Walter - LISTA NR 10; reżyser i producent programów i widowisk telewizyjnych; twórca i organizator Festiwalu w Jarocinie; pomysłodawca i założyciel kompanii ITC, wydawcy programu „30 ton”, „ppw - Polaków portret własny” oraz portalu „CGM.PL - Codzienna Gazeta Muzyczna”. Były prezes TVP, członek zarządu TVP; współzałożyciel Fundacji Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Obecnie szef i właściciel fimy ITC.ORG.PL, odpowiadającej za produkcje multimedialne i tworzącej gale telewizyjne.

Chęciński Michał - (ur. w 1924) oficer PRL-owskiego kontrwywiadu wojskowego. Od marca 1945 żołnierz Armii Czerwonej. W 1947 rozpoczął pracę w kontrwywiadzie wojskowym - Głównym Zarządzie Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej, a w marcu 1953 został starszym wykładowcą Oficerskiej Szkoły Informacji. Po likwidacji GZI (wówczas podległego pod Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego) w 1957 przeszedł do nowo utworzonej Wojskowej Służby Wewnętrznej, na stanowisko starszego wykładowcy Centralnego Ośrodka Szkolenia Służb WSW. Od 1959 starszy wykładowca Zakładu Ekonomiki Wojennej i Wydziału Wojskowo-Ekonomicznego Wojskowej Akademii Politycznej. Zwolniony dyscyplinarnie w 1967, wyemigrował do Izraela w 1969, gdzie rok później rozpoczął pracę na Uniwersytecie Jerozolimskim. W wydanej w 1982 roku w Nowym Jorku książce pt. „Polska. Komunizm. Nacjonalizm. Antysemityzm” (str. 63-64), pisze o bardzo niefortunnych dysproporcjach, wynikających z nadmiernej liczebności Żydów w UB.

Chilf Chaja Etla - bundzistka, skarbnik Związku Rzemieślników RP (1929).

Chilińska Kamila-Halperm - działaczka UW.

Chilińska-Halpern Kamila - działaczka UW.

Chim Janina - obok Grzegorza Żemka główna oskarżona w aferze jako wicedyrektor FOZZ.

CHIMIAK Katarzyna – LISTA NR 18, doktorant w Zakład Historii XX wieku Uniwersytetu Warszawskiego.

CHIMIAK Marek – LISTA NR 18, ur. 1956. Z zawodu historyk teatru - w 1979 roku ukończył Wydział Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Od 1978 do 1981 sekretarz literacki Teatru Dramatycznego m. st. Warszawy. Od 1978 do 1985 roku pracownik Instytutu Sztuki PAN. Potem współtwórca i prezes Wydawnictwa Verba, a od 1996 roku zarządca kilku firm o profilu finansowym, marketingowym i szkoleniowym (Finance Consulting, Pemak, Educator). W latach 1990-1996 związany z Społecznym Towarzystwem Oświatowym (STO), przez dwie kadencje członek władz Towarzystwa. Od 1978 roku współpracował z opozycją demokratyczną, najpierw z Biuletynem Informacyjnym KSS KOR (1978-79), a potem od 1978 roku z Niezależną Oficyną Wydawniczą NOWA (w latach 1979-1985 członek władz wydawnictwa). Od 12 grudnia 1981 do października 1982 internowany w ZK Białołęka. W Unii Wolności od niedawna, od rozłamu z PO; członek Zarządu Koła Warszawa Ochota-Włochy, członek Warszawskiej Rady UW, współtwórca i redaktor naczelny mazowieckiego, a potem ogólnopolskiego magazynu informacyjnego Unii Wolności „Centrum.

Chlebowski Cezary-Szwaja - dziennikarz.

Chlebowski Tomasz - LISTA NR 3; jest z wykształcenia astronomem, ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach rozpoczął pracę naukową, w roku 1983 uzyskał tytuł doktora. W 1991 r. uzyskał tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie fizyki. Jest postacią znaną i cenioną na rynku IT w Polsce. W latach 1990-2001 stworzył i rozwinął Grupę TCH. Do września 2002 r. był Wiceprezesem Zarządu Optimusa S.A. Laureat nagrody InfoStar’96 za wybitne osiągnięcia w dziedzinie biznesu. Został wybrany Człowiekiem Roku 1999 przez czytelników pisma „Computer Reseller News Polska”. Był członkiem wielu rad nadzorczych. W latach 1999-2001 pełnił funkcję Wiceprezesa Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji, gdzie wcześniej - od r. 1997 był członkiem Prezydium. Autor artykułów naukowych, prowadził liczne wykłady w Polsce i Stanach Zjednoczonych na konferencjach naukowych. Był wiceprezesem Zarządu Fundacji Astronomii Polskiej (1990-1995). Prowadził prace naukowe na najbardziej prestiżowych uczelniach w USA, w tym przez 4 lata na Uniwersytecie Harvarda i Smithsonian Institution. Od lutego 2003 r. pełni funkcję Dyrektora ds. Handlowych NA. Wspomina Helena Łuczywo: „Tomek, pseudonim Michałek, stworzył jedną z największych struktur podziemia, zwaną siatką astronomów. Znałam go z KOR, spotkałam 14 czy 15 grudnia w autobusie. Spojrzał smutno i powiedział: - Eluszek (jego przyszła żona i matka czterech córek) siedzi. To ja mogę robić wszystko, co chcesz, byle niezagrożone karą śmierci. Najpierw zajmował się Zbyszkiem Bujakiem, a od wiosny - Tygodnikiem. Astronomowie byli z Torunia, Gdańska, Wrocławia, najwięcej z Warszawy - ci jeździli po całej Polsce jako łącznicy i obserwatorzy. 30 astronomów było trzonem 300-osobowej siatki - podstaw łączności TM. Dostarczali nie tylko bibułę i pocztę, ale też jedzenie. Tomek organizował też najbardziej zaufane spotkania, np. Zbyszka z Jackiem Kuroniem. Pisał krzyżówki do TM, namiętnie zbierał znaczki - w podziemiu wychodziły ich tysiące, Tomek dotychczas ma jedną z największych kolekcji w Polsce. Do TM dał wywiad jako podziemny filatelista. Tomek robił wykłady z podziemnego BHP, także dla członków redakcji TM. Odgrywał symulację przesłuchań. Jedna z nas powiedziała mu potem: - „Było dokładnie tak, jak ćwiczyliśmy” (gazeta.pl).

Chlebowski Tomasz Jan - LISTA NR 13; ks. diecezji włocławskiej, autor książki pt. „Moja pierwsza komunia święta”.

Chludziński Andrzej - LISTA NR 3; Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytet im. Adama Mickiewicza - pracownik.

Chłodecka Oliwia - aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce.

Chłopecki Andrzej - autor „Jak muzyka wzwodzi? Kilka intuicji o orgazmotwórczym charakterze sztuki dźwięków”. „Res Publica Nowa” - miesięcznik, nr 6 (177), 2003 r.

Chłopicki Hubert - działacz Forum Żydów Polskich.

Chłopicki Hubert - Forum Żydów Polskich.

Chmal Tomasz - polonofob, prawnik, od 2000 r. pracuje w kancelarii prawnej White&Case w Warszawie. Specjalizuje się w prawie energetycznym oraz postępowaniach sądowych. Zajmuje się obsługą firm sektora energetycznego (regulacja, finansowanie projektów). Absolwent prawa na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Jako stypendysta Boeing Corp. studiował prawo na Catholic University of America Columbus School of Law w Waszyngtonie. Odbył staże zawodowe w Urzędzie Regulacji Energetyki w Warszawie oraz kancelarii prawnej Hogan&Hartson LLP w Waszyngtonie. Ukończył studia podyplomowe w Szkole Głównej Handlowej (elektroenergetyka) i Akademii Ekonomicznej w Poznaniu (strategie biznesu). Członek „Klubu 01”.

Chmiel Beata - LISTA NR 5, 6 i 8; redaktor naczelna „Ex Libris” dodatku do „Życia Warszawy”, krytyk literacki, wydawca. Prowadziła nagonkę na Jadwigę Siedlecką za jej „Czarnego ptasiora”, w którym ujawniła fałszerstwa Jerzego Kosińskiego. Poddała także krytyce „Dzienniki powojenne” Marii Dąbrowskiej, widząc w nich przejaw antyżydowskiej ksenofobii. Skrytykowała również książkę Żyda Johna Sacka „Oko za oko” za to, że autor opisał w niej rolę Żydów w UB.

Chmiel Beata - redakcja „Ex Libris, krytyk literacki, wydawca.

Chmiel Jerzy - ks. prof. dr hab. Członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Kraków. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich” (Kraków 1995) - Heortologia żydowska i chrześcijańska: projekt programu badawczego.

Chmielarz Piotr - LISTA NR 10; nauczyciel i bibliotekarz, Gliwice.

Chmielewska Daria - fotoreporterka pisma żydowskiego „Midrasz”.

Chmielewska Joanna-Irena Kühn - autorka powieści sensacyjnych i satyrycznych.

Chmielewski Adam - LISTA NR 8; ur. 6 stycznia 1959 w Łaszczowie, woj. Lubelskie. Dr hab. Prof. filozofii (2002). Studiował filozofię i nauki społeczne na Uniwersytecie Wrocławskim (1979-1984), Uniwersytecie w Oxfordzie (1988/89; Stypendium Fundacji im. Stefana Batorego), w City University of New York (1992; Stypendium Fundacji im. Tadeusza Kościuszki), i Edynburgu (1999; stypendium Fundacji Mellona). Jest autorem ok. 300 publikacji naukowych i popularno-naukowych, ogłaszanych w kraju i za granicą. Opublikował liczne także przekłady książek z dziedziny filozofii nauki, filozofii społecznej i ekonomii. Za aktywność na naukową i organizacyjną wielokrotnie uzyskiwał Nagrody Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, Nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich (1993) oraz Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej (1996). Obecnie jest członkiem rad redakcyjnych wrocławskiego miesięcznika „Odra”, warszawskiego kwartalnika „Kultura Współczesna”, krakowskiego pisma filozoficznego „Principia”, szczecińskiego pisma „Nowa Krytyka. Pełni również funkcję dyrektora Międzynarodowej Szkoły Letniej Uniwersytetu Wrocławskiego. Publikuje komentarze na tematy społeczno-polityczne we wrocławskiej „Odrze” „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”, „Wiadomościach Kulturalnych”, „Przeglądzie” i wrocławskiej prasie lokalnej. Był również autorem koncepcji i realizatorem międzynarodowego spotkania Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z Prezydentem RFN Dr Johannesem Rauem, Prezydentem Senatu Austrii Ludwigiem Bieringerem, wiceprzewodniczącą Zgromadzenia Parlamentarnego Republiki Węgierskiej Ibolyą Dávid, oraz Ministrem Petrem Buriánkiem przedstawicielem Prezydenta Republiki Czeskiej, Dr Václava Hávla, które odbyło się 15 listopada 2002 roku z okazji trzystulecia Uniwersytetu Wrocławskiego. Z ramienia Uniwersytetu Wrocławskiego współorganizował również spotkania przywódców państw należących do Trójkąta Weimarskiego na Uniwersytecie Wrocławskim dnia 9 maja 2003, a także wizytę Javiera Solany na Uniwersytecie Wrocławskim w dniu 2 października 2002.

Chmielewski Henryk - (ur. 12 kwietnia 1907 w Siemieniu, zm. 1970) funkcjonariusz MBP, członek PPR, PZPR, pisarz. W latach 1927-1930 był pracownikiem kancelaryjnym w Katolickim Związku Młodzieży w Wilnie. Ukończył w 1937 roku prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Podczas studiów związany z katolicką organizacją młodzieży akademickiej „Odrodzenie” i zaprzyjaźniony z jej prezesem Henrykiem Dembiński. Po obaleniu w 1940 roku Republiki Litewskiej był najpierw inicjatorem powstania polskojęzycznej „Gazety Ludowej”, którą następnie przekształcono w organ Komitetu Miejskiego LKP(b) - „Prawdę Wileńską”. Jej ostatni numer ukazał się 23 czerwca 1941 roku. W grudniu 1942 roku został skazany na karę śmierci przez podziemny sąd Armii Krajowej. Wyrok został ogłoszony w podziemnym organie wileńskiej AK „Niepodległość”, a w marcu 1943 przedrukowany przez warszawską podziemną gazetę „Samoobrona”. W 1943 r. Chmielewski podjął współpracę z ZPP, które w marcu lub kwietniu 1944 zleciło mu rozpracowanie Szkoły Podchorążych AK. W tym celu zlokalizował ustalił, że szkoła znajduje się przy 6. Brygadzie AK w okolicach Bieniakoń-Ejszyszek. Na początku czerwca dołączył do brygady i przez miesiąc prowadził działania wywiadowcze. Został zdekonspirowany i od sądu polowego uchroniło go jedynie nadejście Armii Czerwonej, do której wstąpił. W 1946 został inspektorem PAP w Warszawie. Będąc już w stopniu kapitana został naczelnikiem Wydziału V Departamentu V MBP (zwalczanie wrogiej działalności kleru) i pełnił tę funkcję od 21 marca 1946 do 30 czerwca 1946 roku. Już jako major, od lipca 1946 był wicedyrektorem Departamentu V. Zwolniony w związku z przejściem do innej pracy 25 października 1949. Od 1 listopada rozpoczął pracę w Departamencie Nadzoru Sądowego w Ministerstwie Sprawiedliwości. Był inicjatorem utworzenia (mimo sprzeciwu kierownictwa Sądu Najwyższego) tzw. Sekcji Tajnej SN. Zajmowała się fingowaniem procesów o współpracę z okupantem; wiele z nich zakończyło się wyrokami śmierci. Od 1955 przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Autor powieści „Prorok” wydanej w 1971 roku (Źródła: Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza. tom I 1944-1956, Redakcja naukowa: Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005).

Chmielewski Witold - LISTA NR 14; (ur. w 1949 w Toruniu) artysta plastyk, profesor na Wydziale Sztuk Pięknych UMK, scenograf teatralny i telewizyjny, twórca realizacji wystawienniczych, małej architektury, wnętrz oraz promocji i reklamy wizualnej, animator kultury, autor publikacji wydawnictwach naukowych i artystycznych. Opiniotwórca i komentator lokalnego życia artystycznego (często na łamach lokalnego dodatku „Gazety Wyborczej”). Inicjator powołania na Wydziale Sztuk Pięknych UMK kierunku Edukacja Artystyczna.

Chmielewski Witold - LISTA NR 3; profesor, wykłada na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu (od 1975). Jest jedną z wielu postaci toruńskiego środowiska plastycznego, współautorem projektu „Małe ojczyzny” (promującego lokalne inicjatywy kulturowe i edukacyjne) oraz szeregu działań wokół jego realizacji w ramach Fundacji Kultury (wraz z Izabellą Cywińską i Stefanem Starczewskim). Kierownik Zakładu Plastyki Intermedialnej. Autor, współautor i uczestnik wystaw i wydarzeń artystycznych, m.in.: „W poszukiwaniu środka świata”, Galeria „Wozownia” w Toruniu 1999 oraz Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie 2002.

Chmielowa Emilia - szefowa Federacji Organizacji Polskich na Ukrainie. Podczas panelu w Warszawie w 2006 r. opowiadała o próbach manipulacji mniejszościami narodowymi podczas wyborów przez poprzednią władzę, potwierdziła też, iż większość Polaków Zachodniej Ukrainy, mimo eksponowania przez janukowyczowską propagandę nacjonalistycznego rzekomo oblicza kandydata opozycji i „Naszej Ukrainy” poparła w wyborach Juszczenkę, z którym, jako demokratą, politykiem umiarkowanym i prozachodnim wiążą nadzieję na jeszcze lepszą współpracę na linii organizacje mniejszościowe - władza.

Chmura Gabriel - dyrygent, dyr artystyczny Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach.

CHOCHLA Anna – LISTA NR 17, Warszawa.

CHODAKOWSKA Anna - aktorka. Wzięła m.in. udział w Miesiącu Spotkań z Kulturą Żydowską BAJIT CHADASZ Październik 2000 - Tiszri 5761(Kraków) z „Mszą wędrującego” według Edwarda Stachury. Spektakl w wykonaniu Anny CHODAKOWSKIEJ i Romana ZIEMLAŃSKIEGO (gitara).

Chodakowski Andrzej - zajmował się organizowaniem IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie.

Chodorowicz Jacek - ambasador RP, Damaszek, Syria.

Chodorowska Eliza - uczestniczka imprezki „Dzień Judaizmu w Kościele katolickim, Łódź - 17 stycznia 2001 r.”.

Chodźko-Maciejko Małgorzata - LISTA NR 10; Piaseczno, obecnie Główny Specjalista w Banku BPH S.A.

Chojecki Jacek - zajmował się organizowaniem IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie.

Chojecki Mirosław - LISTA NR 5 i 11; dyrektor IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie. Mirosław Chojecki (ur. 1 września 1949) - wydawca, działacz „opozycji” w PRL, producent filmowy. Syn Marii Stypułkowskiej-Chojeckiej, legendarnej Kamy, uczestniczki zamachu na Kutscherę, później żołnierza powstania warszawskiego. W marcu 1968 uczestnik strajku studentów na Politechnice Warszawskiej. Pracownik Instytutu Badań Jądrowych, w czerwcu 1976 r. jeden z pierwszych uczestników akcji pomocy represjonowanym robotnikom Ursusa i Radomia. Organizator niezależnej działalności wydawniczej, odpowiada za powielanie „Komunikatu” i „Biuletynu Informacyjnego” KOR. We wrześniu 1977 r. stworzył Niezależną Oficynę Wydawniczą „NOWa”, największe wydawnictwo działające poza cenzurą. Członek Komitetu Obrony Robotników. Wielokrotnie zatrzymywany i rewidowany. W październiku 1981 wyjechał za granicę, w okresie stanu wojennego na emigracji wydawał m.in. miesięcznik „Kontakt”, produkował filmy poświęcone najnowszej historii Polski i organizował pomoc sprzętową dla podziemia w Polsce. Wrócił do kraju w roku 1990. Był m.in. doradcą ministra kultury. Założył i prowadzi przedsiębiorstwo „Media Kontakt”. Członek założyciel i prezes Stowarzyszenia Wolnego Słowa. 31 sierpnia 2006 odznaczony przez Prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

CHOJECKI Sławomir – LISTA NR 18, w 1978 r., wraz z Andrzejem Zygmuntem i Andrzejem Szałasem, założył zespół folkowy Spółka Akcyjna, który przerwał swoją działalność po wprowadzeniu stanu wojennego. 2001 roku Andrzej Zygmunt i Sławomir Chojecki reaktywowali zespół. W roku 2002 dołączyli Tomasz Pawiński (perkusja) i Paweł Jakubowski (bas). Spółka Akcyjna przekształciła się w Grupę S.A. grającą bluesa. W październiku 2003 roku nastąpiły kolejne zmiany personalne, a przede wszystkim repertuarowe. Zespół zmienił też nazwę na Blueszcz Blues Band.

Chojnowski Andrzej - LISTA NR 2, 5 i 11; (ur. 1945) historyk (specjalność - historia najnowsza). Członek Rady Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim (magisterium - 1969). Doktorat (1976) i habilitacja (1985) również na Wydziale Historycznym UW. Zatrudniony w Instytucie Historycznym UW od 1969 kolejno jako asystent stażysta, asystent, starszy asystent, adiunkt, docent. Od 1991 roku profesor nadzwyczajny. Kierownik Studium Zaocznego Historii w Instytucie Historycznym UW (1988-1993), przewodniczący Rady Naukowej Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego 1991-1997, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Historycznego UW (1999-2002). W latach 1982-1984; członek Rady Programowej rocznika „Polin. A Journal of Polish-Jewish Studies” od 1986; członek zespołu miesięcznika „Res Publica” (1987- 1992) a następnie „Res Publica Nowa” od 1993. Kierownik Zakładu Historii XX wieku Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, członek Rady Naukowej Polskiego Słownika Biograficznego. Członek Rady Muzeum Historii Polski. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Do spółki z historycznym kłamcą i oszustem prof. Jerzym Tomaszewskim wydał książkę pt. „Izrael”. Jest częstym gościem imprezek Fundacji Judaica.

Cholewicki Jacek - redaktor naczelny „Dia-pozytyw: ŻYCIE ŻYDOWSKIE DZISIAJ”; Adres redakcji: ul. Twarda 6 00-950 Warszawa.

Cholewicki Jacek. - szef Prokuratury Rejonowej w Łomży (2004r.) miał poważne kłopoty. Na jego działce znajdowała się nielegalna fabryka papierosów, która została zlikwidowana przez funkcjonariuszy Centralnego Biura Śledczego. - Prokuratura Apelacyjna postawiła mu zarzut, potem sprawie „ukręcono łeb”.

CHOŁODECKI Jarosław – LISTA NR 18, ekonomista i politolog z wykształcenia, od zawsze działał na rzecz społeczeństwa obywatelskiego. Założył „Solidarność w Opolu, kierował pismem związku i organizował Wszechnicę Regionalną. Po wyjściu z internowania uruchamiał kasę samopomocową. W końcu emigrował do USA, gdzie studiował i związał się z polskimi mediami emigracyjnymi, w tym „Dziennikiem Związkowym oraz kilkoma radiostacjami. Był członkiem Komisji Spraw Polskich Kongresu Polonii Amerykańskiej, starał się integrować starą i nową emigrację, działał na rzecz promocji polskiej kultury. W 1997 roku wrócił do Polski. Pracował w programie USAID wspierając inicjatywy lokalne w 44 gminach partnerskich. Zajmował się koordynacją budowy partnerstw międzysektorowych (biznes, samorząd, organizacje pozarządowe) w USAID. Współtwórca społeczności ulicy Smolnej.

Chołoniewski Marek - LISTA NR 3; kompozytor, ur. 23 października 1953 w Krakowie. W 1977 założył Stowarzyszenie Artystyczne „Muzyka Centrum” prowadzące szeroką działalność koncertową (dało około 400 koncertów). Od 1979 jest członkiem „Grupy Krakowskiej”. Jest również założycielem Studia MCH, współzałożycielem zespołu „POCIĄG TOWAROWY” (wraz z Krzysztofem Knittlem i Piotrem Bikontem w 1986) oraz Studia Ch&K (również wspólnie z Krzysztofem Knittlem).

Chołuj Bożena - LISTA NR 10; prof. dr, germanistka, literaturoznawczyni w Instytucie Germanistyki oraz współkierowniczka Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim; Katedra Porównawczych Studiów Środkowoeuropejskich na Europejskim Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Feministka.

Chołuj Bożena - polonofob, feministka , aktywistka żydowska.

Chomętowski Józef - (ur. 21 stycznia 1930 roku) generał brygady, oficer i pracownik PRL-owskich służb specjalnych, m.in. dyrektor Biura Śledczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Od 1955 w MSW, jako pracownik Biura śledczego, od 14 maja 1965, zastępca dyrektora Biura Śledczego MSW. Od 8 stycznia 1965 dyrektor Biura Śledczego MSW, następnie od 20 maja 1971, dyrektor Gabinetu Generała brygady Franciszka Szlachcica, ówczesnego ministra Spraw Wewnętrznych. Od 1985 roku dyrektor Departamentu Kadr MSW, na emeryturze od 21 listopada 1989.

Chomicki - płk wywiadu w PRL.

Chomicki Tadeusz - syn płk. wywiadu PRL. Wicedyrektor Departamentu Konsularnego, nazywany „Dawidek” w MSZ.

Chrabołowska Agnieszka - zajmowała się organizacją IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów” w Warszawie. Prowadzi witrynę w Internecie zajmującą się tematyką żydowską.

Chrobaczyński Jacek - LISTA NR 15; prof. dr hab. nauk historycznych. Pracownik naukowy Instytutu Historii AP w Krakowie. Autor m.in. „Polacy i Żydzi w latach 1939-1945 - stereotypy i rzeczywistość” (Studia Judaica 3/2000 nr 1(5) s. 77-90).

Chronowski Andrzej - LISTA NR 5; ur. 9 kwietnia 1961 w Grybowie, polityk, działacz związkowy, senator. W 1985 ukończył studia na Wydziale Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie oraz studium pedagogiczne na tej uczelni. W czasie studiów, w latach 1980-1981 brał udział w organizacji strajków studenckich. W latach 1991-1993 pełnił w tym zakładzie funkcję przewodniczącego Rady Pracowniczej NSZZ „Solidarność”. Jest niezależnym biegłym rewidentem księgowym. W 1993 wybrany do Senatu III kadencji z listy NSZZ „Solidarność”, z okręgu nowosądeckiego. Był członkiem Prezydium Klubu Senackiego NSZZ „Solidarność”, członkiem Komisji Praw Człowieka i Praworządności, Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych oraz Komisji Gospodarki Narodowej. W latach 1997-2000 pełnił funkcję Wicemarszałka Senatu. W 2001 przewodniczący Klubu Senackiego AWS. W 2001 po raz kolejny wybrany do Senatu jako kandydat Bloku Senat 2001. W latach 2000-2001 pełnił funkcję ministra skarbu państwa w rządzie Jerzego Buzka. Zablokował aferalną prywatyzację PZU (”...odejdźcie od Polski i to daleko...”) jednak został zneutralizowany m.in. oskarżeniem o współpracę z Grzegorzem Wieczerzakiem.

Chruściel Marcin - mgr, doktorant w Instytucie Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich” (Kraków 2007) - referat „Dylematy opisu Holokaustu na przykładzie książki Hanny Krall Król kier znów na wylocie”.

Chruślińska Iza - LISTA NR 5; publicystka, autorka m.in. „Była raz kultura. Rozmowy z Zofią Hertz” (wyd. UMCS, 2003), publikuje m.in. w miesięczniku „Więź”.

CHRYSTOWSKI Grzegorz – LISTA NR 18, drukarz, kolporter, redaktor techniczny studenckiego pisma Refleksy w latach 1986-88.

CHRZANOWSKA Ola – LISTA NR 18, absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim (praca magisterska o tożsamości kulturowej uchodźców czeczeńskich w Polsce). Pracowała jako tłumacz psychologa w polskim przedstawicielstwie Fundacji Lekarze bez Granic (Médecins Sans Frontičres), realizującej program pomocy psychologicznej dla osób ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy. W Stowarzyszeniu jest koordynatorem Centrum Wolontariatu stanowiącego uzupełnienie porad prawnych oraz „tłumaczem międzykulturowym dla cudzoziemców.

Chrzanowski Grzegorz - LISTA NR 15; urodził się w 1965 r., ks., do dominikanów wstąpił w 1985, święcenia kapłańskie przyjął w 1992. Przez rok pracował jako katecheta i duszpasterz młodzieży w Jarosławiu. Od 1993 w Krakowie - pomagał w duszpasterstwie młodzieży szkół średnich Przystań, równocześnie kontynuując podyplomowe studia z filozofii. W latach 1997-2000 asystent w Katedrze Filozofii Religii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2000 r. został skierowany do Poznania, gdzie przez trzy lata pełnił funkcję redaktora naczelnego wydawnictwa „W drodze”. W 2003 obronił doktorat z filozofii religii. Rok później został mianowany rektorem Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Polskiej Prowincji Dominikanów, a w 2006 r. regensem prowincji (odpowiedzialnym za wymiar intelektualny naszej pracy). Wykłada na PAT w Krakowie i w Kolegium. Napisał m.in. książkę: „Zbawienie poza Kościołem. Filozofia pluralizmu Johna Hicka. Publikował też w „Znaku”, „W drodze”, „Tygodniku Powszechnym”, „Przeglądzie religioznawczym”, „Charakterach”.

Chrzanowski Jan Samuel - wojskowy, podpułkownik. W 1676 roku stanął przed Sejmem i został nobilitowany (przyjęty do herbu Poraj).

CHRZANOWSKI Piotr – LISTA NR 17, Kraków.

Chrzanowski Wiesław-Szymon Knopfstein - były minister sprawiedliwości w rządzie H. Suchockiej, były marszałek Sejmu, honorowy prezes ZChN. Agent SB, TW pseudonim „Spółdzielca”. Przyznał się publicznie do współpracy z SB i przeprosił za to. Jednak kilka lat później sąd lustracyjny wydał wyrok: „W. Chrzanowski nie współpracował”. W latach 1948-1955 więziony przez władze komunistyczne. W czasach PRL współpracownik prymasa Polski, kardynała Stefana Wyszyńskiego. Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, wykładowca prawa. Od 1980 r. doradca NSZZ „Solidarność”, współautor statutu „Solidarności”. W 1989 r. był jednym z założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, prezes Zarządu Głównego ZChN w latach 1989-1994. Od 12 stycznia 1991 r. do 23 grudnia 1991 r. pełnił funkcję ministra sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Marszałek Sejmu I kadencji w latach 1991-1993. W roku 1992 jego nazwisko znalazło się na tzw. „liście Macierewicza”, która miała przedstawiać byłych tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa PRL. W latach 1997-2001 zasiadał w Senacie IV kadencji, wybrany z listy Akcji Wyborczej Solidarność. 3 maja 2005 został odznaczony przez A. Kwaśniewskiego-Stoltzmana Orderem Orła Białego. Duchowy przewodnik Aleksandra Halla. Mason, członek Rady Polityki Zagranicznej oraz członek Rady Programowej Międzynarodowego Centrum Rozwoju Demokracji.

Chrzanowski Wiesław-Szymon Knopfstejn - mason, agent SB, TW pseudonim „Spółdzielca. Członek żydomasońskiej organizacji „Grupa Windsor - finansowana przez zagraniczne organizacje żydomasońskie. W 1989 był jednym z założycieli Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, prezes Zarządu Głównego ZChN w latach 1989-1994. Celem partii nie jest działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem, ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej. Zakon Martynistów, szczególnie wyspecjalizowany w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej. Od 12 stycznia 1991 do 23 grudnia 1991 roku pełnił funkcję ministra sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. Marszałek Sejmu I kadencji w latach 1991-1993. W roku 1992 jego nazwisko znalazło się na tzw. „liście Macierewicza, która miała przedstawiać byłych tajnych współpracowników Służby Bezpieczeństwa PRL. W latach 1997-2001 zasiadał w Senacie IV kadencji, wybrany z listy Akcji Wyborczej Solidarność. 3 maja 2005 został odznaczony przez prez. A. Kwaśniewskiego-Stoltzmana Orderem Orła Białego.

Chrząstkowski Juliusz - LISTA NR 10; aktor Teatru Starego w Krakowie.

Chrząstowska Bożena - LISTA NR 15; profesor na UAM.

Chrząstowska Monika - wiek 31 lat, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ. Mieszka w Wołominie. 05-10.09.2006 r. „Rachela, Anna, Kadia i Irena - po tamtej stronie wiersza” - wieczór poetycki. Występują: Monika Chrząstowska, Ewa Dąbrowska, Małgorzata Majewska, Ernestyna Winnicka; scen. i reż. Ernestyna Winnicka; wybór i przekład tekstów- Bella Szwarcman - Czarnota; klarnet - Dariusz Falana, mała scena Teatru Żydowskiego.

Chudecki Tadeusz - LISTA NR 3; ur. 1958.08.19. W 1981 r. ukończył studia (PWST w Warszawie). W 1982-88 aktor Teatru Ateneum w Warszawie. Współpracuje z Teatrem Syrena w Warszawie.

 Chustecka Magda - LISTA NR 8 i 10; socjolożka, pracuje w Stowarzyszeniu Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich, zajmuje się rozwojem sieci grup obywatelskich. Alterglobalistka, działaczka ruchu wolnościowego. Reprezentantka OŚKi.

Chutnik Sylwia - LISTA NR 10; kulturoznawczymi i absolwentka Gender Studies na UW (tożsamość kultury i społeczeństwa). Prezeska Fundacji MaMa (od 2006). Dziennikarka, społecznik. Od 1999 publicystka, autorka raportów o kwestii równouprawnienia kobiet i mężczyzn w Europie, od 2006 przewodniczka po Warszawie, od 2006 dziennikarka „Życia Warszawy”. Współorganizowała pierwszą w Polsce demonstrację feministyczną (Odzyskać noc). Artykuły w magazynach „lajfstyle” i „Zadra”, w gazetach: „Gazecie Wyborczej”, „Metropolu”, „Życiu Warszawy”, współautorka książki „Polityka a płeć”, publicystka w portalu fundacji Feminoteka.

CHWALBA Andrzej - Prof. (Dziekan Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego). Prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. 24 stycznia 2008 r. wspierał na spotkaniu w Audytorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego przy ul. Krupniczej 35 w Krakowie Jana T. Grossa, autora książki „Strach. Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści. W dyskusji wzięli udział prof. Jan T. Gross , prof. Joanna Tokarska-Bakir, prof. Andrzej Chwalba, Marek Edelman, Adam Michnik i Jakub Petelewicz.

CHWAŁOWSKA Ewa – LISTA NR 18, mgr fizjoterapii, tech. elektroradiolog.

Chwastek Justyna- autorka okładki do książki Natana Grossa pt. „Żydowski bard”. Zorganizowała wystawę grafik komputerowych ( Miesiąc Spotkań z Kulturą Żydowską BAJIT CHADASZ Październik 2000 - Tiszri 5761 w Krakowie) inspirowanych wierszami Gebirtiga, które poznała dzięki kontaktom z N. Grossem.

Chwastek Ryszard - Dowódca 12. Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej. Jest absolwentem Wyższej Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile oraz Akademii Sztabu Generalnego. Ukończył też podyplomowe studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej. Służył m.in. w 24. pułku czołgów w Stargardzie Szczecińskim i 33. pułku zmechanizowanym w Bydgoszczy. W latach 1996-1999 był szefem sztabu 8. Dywizji Obrony Wybrzeża w Koszalinie, a przed rokiem objął taką samą funkcję w Szczecinie.

Chwedeńczuk Bohdan - polonofob, komuch, marksista, wykładowca filozofii, autor książek, artykułów i esejów filozoficznych, tłumacz. W latach 19611968 asystent w prowadzonej przez Adama Schaffa marksistowskiej katedrze filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. W filozofii zwolennik naturalizmu, czyli poglądu, że istnieją tylko zjawiska przyrody; empiryzmu poglądu, że nie ma wiedzy bez doświadczenia; subiektywizmu moralnego poglądu, że nie ma wartości moralnych bez moralnego zadowolenia.

Chwin Stefan - debil, który o Polakach napisał: „Naród kurtkowców, szalikowców, bereciarek, dresowaty lud z lumpeksów, który siebie samego nie cierpi, bo wie, że jest pogardzany”. Stefan Chwin (ur. 11 kwietnia 1949 w Gdańsku) powieściopisarz, krytyk literacki, eseista, historyk literatury, grafik związany z Gdańskiem, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Gdańskiego na Wydziale Filologiczno-Historycznym. Napisał m.in.: „Krótka historia pewnego żartu. Sceny z Europy Środkowowschodniej”, „Hanemann”, „Esther”.

CHYBOWSKA Elżbieta-Szalijach - „ Słowo Żydowskie.

Chyczewska Joanna - LISTA NR 15; mgr (Instytut Nauk Prawnych PAN w Warszawie), doktorantka PAN, prawnik - administracja państwowa.

Chylińska Agnieszka - „Machina”, 20.07.2006, o tym jak obecna władza i jej propaganda wartości konserwatywnych wrobiły artystkę w macierzyństwo: „Ja wiem, że Machina to nie jest miesięcznik dla początkujących matek. Ja wiem, że powinnam o popkulturze, o artystach, o płytach, o przeżyciach natury wyższej, ale obecnie to niemożliwe. Ni chuja! Ja jestem w szoku, jestem kontuzjowana i niech mi panowie Metz z Beliną wybaczą, ale ja z pyskiem wypłowiałym, mózgiem otępionym jedną godziną snu na dobę, z cyckami zaropiałymi jak po jakiejś supersesji sado maso, z wielką pieluchą między nogami, ja obecnie nie mogę inaczej i o czym innym. Muszę to napisać, muszę to z siebie wypluć, muszę to opisać, bo jakoś wcześniej z takim opisem się nie spotkałam i może gdybym wiedziała... Macierzyństwo to ściema! Wiem to na pewno! Poradniki, gazetki, reklamy pieluch nawet: wszyscy kłamią! To pułapka, w którą dałam się złapać i teraz zdezorientowana i zaszczuta chowam się po kątach, by mnie nie zauważył ssak, którego powiłam parę tygodni temu, by mnie nie wypatrzył, nie wyczuł, że jestem w pobliżu. Nawet nie o mnie ssakowi chodzi, ale o dwa nabrzmiałe balony, które przy delikatnym nawet ruchu sikają strugami mleka. Zostałam oszukana, uległam propagandzie, poleciałam na tysiaka i teraz mam! A tak ładnie wszystko szło. Kupowanie koszulki rozmiar 54 z napisem Motorhead, wzdychanie i rozmyślanie nad tym, jak ukierunkuję ideowo syna mojego pierworodnego. Roztkliwianie się nad parą skarpetek, wzdychanie na widok uśmiechniętych bobasów widzianych przelotnie w centrach handlowych, zaczytywanie się poradnikami i wiara w to, że się jest uwarunkowaną genetycznie do bycia matką Polką, że się będzie stosować metody najbardziej delikatne, nieinwazyjne, naturalne przy pielęgnacji i wychowywaniu cudownego potomka. A tymczasem??? Dlaczego nikt mi nie powiedział o tym, że poród będzie potwornym cierpieniem, i że się będę wstydziła przeć, myśląc cały czas o tym, by nie narobić dziecku na głowę? Dlaczego darłam się w niebogłosy, tworząc najbardziej spontaniczny tekst nowej piosenki pod tytułem „ja już kurwa nie mam siły”, naczytawszy się wcześniej o fantastycznych znieczuleniach, technikach relaksacyjnych i innych takich? Dlaczego mamiono mnie opisami fantastycznych przeżyć, wręcz erotycznych, podczas karmienia piersią, gdy tymczasem okazało się , że bezzębny dziamdziak może zmasakrować suty w try miga i domagać się co godzinę dalszej masakry, więcej krwi... I dlaczego dopiero pod koniec jednego z poradników małymi literami było napisane, że jeśli ma się chęć sprzedać swoje dziecko na allegro, to powinno się zwrócić do osoby duchownej z prośbą o poradę lub od razu zamknąć się w psychiatryku... Ciekawe... Rokendrol, nie ma co...”. Cytaty: „Czekasz na płytę tej cipy tyle lat! A ona se, kurwa, leci w chuja!”. Opis: w wywiadzie dla Antyradia o Edycie Bartosiewicz: „...dla mnie syndrom tonący Krawczyka się chwyta, a więc jedna z moich ulubionych wokalistek, już nie będę mówić jaka, ale się, kurwa, domyślicie... rozumiesz, chwyta się zlepionego trolla, kurwa, z twarzy. Będę mieć proces jakiś, ja pierdolę!”. Opis: na prośbę o przytoczenie przekleństwa, które będzie ładne, barwne i kolorowe: „Masz te swoje 5 minut, to je po prostu zeżryj, wyrzygaj, włóż do środka jeszcze raz i jeszcze raz wyrzygaj!”. Opis: o promowaniu nowych wokalistek przez koncerny płytowe: „Nauczyciele! Fuck off! Nienawidzę was! Opis: na rozdaniu Fryderyków - Nie mów do mnie Agniecha! Nienawidzę hasła Agniecha! - A jak lubisz najbardziej? - Suko!!!”. Opis: u Kuby Wojewódzkiego: „Nie planuje sesji, kurde, cipa, dupa. W związku z czym to po cholerę mam robić sobie te cycki? Nosowska, się okazało, też z Krawczykiem zaśpiewała. Nie wiem, co się dzieje. Ja nie wiem, może on się jakoś zajebiście rucha, albo co?”. Opis: w wywiadzie dla Antyradia o duecie Nosowskiej i Krawczyka: „Nosowskiej ktoś zarzucił, że wypruwa flaki przed publicznością. I bardzo dobrze, to jej własne flaki, przynajmniej ma o nich pojęcie”. „Perkusiści są fajni, okej. Ale głupi jak buty!”. Opis: o Madonnie” „Z metra cięta? No niska, no znaczy, że nie musi klękać”.

Chymkowski Roman - LISTA NR 3; dr, polonista i socjolog kultury, absolwent Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych, doktorant w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, prowadzi badania z zakresu historii książki i antropologii lektury; współorganizator dwóch konferencji naukowych oraz seminarium „Polska-Niemcy-Izrael: droga ku pojednaniu. Czy można porozumieć się poprzez sztukę?”. Autor artykułów naukowych i popularyzatorskich oraz haseł w encyklopedii multimedialnej „Encyklopedia PWN.pl”, współredaktor książki „Po co filozofia współczesnemu człowiekowi?” (Warszawa, 2002).

Chynczewska-Hennel Teresa - LISTA NR 5 i 11; dr hab. nauk historycznych, pracownik Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN, prof. Instytutu Historii UwB. Autorka m.in. „Nuncjusza i króla” (Wyd. Neriton, 2006).

Chyrowicz Barbara - prof. etyk i filozof z KUL. Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim 2007r.

Ciałowicz Anna - współautorka modlitewnika dla dzieci. Został wydany pod jej redakcją. „Wydany w twardej okładce, szyty, 88-stronicowy sidur zawiera najważniejsze modlitwy zarówno dnia powszedniego jak i szabasu oraz ważniejszych świąt (...). Wszystkie modlitwy są przetłumaczone na język polski (...). Sidur zrealizowano przy pomocy finansowej Duth Jewish Humanitarian Fund oraz Ministerstwa Kultury” (www.diapozytyw.pl). Zajmuje się językiem i kulturą jidysz oraz sztuką translatorską. Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim i w żeńskiej jesziwie ortodoksyjnej w Nowym Yorku. Była instruktorką Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Publikuje w czasopismach „Jidełe” i „Słowo Żydowskie”. Obecnie jest odpowiedzialna za program edukacyjny w Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.

Cianciara Agnieszka - LISTA NR 15; kierownik literacki teatru, aktorka, teatrolożka, reżyserka, specjalizuje się w „teatrze ruchu” (ukończyła Ecole international de Theatre Jacques Lecoq-Paryż, Stage Internazionale di commedia dell’arte Reggio Emilia-warsztaty w Ośrodku Italia).

Ciastoch Marta - LISTA NR 10; dziennikarka, związana z redakcją „Miasta Kobiet” i Stowarzyszeniem Wschodnia Perspektywa, Warszawa.

Ciastoń Władysław - jeden z głównych animatorów-zleceniodawców zbrodni dokonanej na ks. Jerzym Popiełuszce. Ur. 16 grudnia 1924 w Krakowie, generał dywizji MO, wiceminister spraw wewnętrznych PRL, szef Służby Bezpieczeństwa, dyrektor V Departamentu MSW w latach 1979-1981, podsekretarz stanu w MSW, w okresie 25 listopada 1981 do 19 grudnia 1986 zastępca kierownika Sztabu MSW, wicedyrektor Departamentu III MSW w latach 1971-1979, wicedyrektor Departamentu IV Komitetu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego od marca do listopada 1956, kierownik Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu (pełniący obowiązki) i w Bolesławcu w latach 1947-1949. W 1984 był oskarżony w procesie toruńskim zabójców ks. Jerzego Popiełuszki o sprawstwo kierownicze tego morderstwa. Jednak w wyniku interwencji najwyższych organów partyjno-państwowych PRL został uniewinniony. Po zwolnieniu z resortu był chargé d’affaires i ambasadorem PRL w Tiranie. Od 8 października 1990 tymczasowo aresztowany wraz z gen. Zenonem Płatkiem w sprawie morderstwa ks. Popiełuszki. W 1994 został uniewinniony z powodu braku dowodów z zarzutów pomocy w planowanym w 1983 przez SB napadzie na mieszkanie ks. Andrzeja Bardeckiego i z zarzutu zorganizowania tzw. „prowokacji na Chłodnej”, gdy SB podrzuciła do mieszkania ks. Popiełuszki materiały wybuchowe i nielegalne wydawnictwa.

Cichocki Adam-Aaron Zigenbaum - jeden z redaktorów tygodnika „Nie”.

Cichocki Marek - LISTA NR 2, 5; filozof, politolog, specjalista od spraw niemieckich. Pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego. Do 2004 roku dyrektor programowy Centrum Stosunków Międzynarodowych. Obecnie dyrektor programowy Europejskiego Centrum w Natolinie. Tłumacz polskiego wydania pism Carla Schmitta. Wydał: „Ciągłość i zmiana” (1999), „Porwanie Europy” (2004), „Władza i pamięć” (2005). Razem z Dariuszem Karłowiczem wydaje rocznik filozoficzny „Teologia polityczna” - www.teologiapolityczna.pl. Jest także redaktorem naczelnym pisma „Nowa Europa. Przegląd natoliński”.

Cichocki Marek Aleksander - doradca społeczny prezydenta RP (2007r.), doktor filozofii, pracownik Centrum Stosunków Międzynarodowych i Uniwersytetu Warszawskiego. Publikuje w „Życiu”, „Znaku”, „Więzi” i „Przeglądzie Politycznym”. Autor książki „Ciągłość i zmiana. Czy konserwatyzm może nie być rewolucyjny?” oraz wyboru pism Carla Schmitta. Urodził się 9 maja 1966 r. w Warszawie. Ukończył studia neofilologiczne w zakresie filologii germańskiej. W 1998 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie filozofii w IFiS PAN na podstawie przedłożonej rozprawy doktorskiej pt. „Konserwatyzm Afirmatywny. Struktura konserwatywnego myślenia w tradycji niemieckiej filozofii politycznej od politycznego romantyzmu do Carla Schmitta”. W latach 1996-2000 był asystentem, a później adiunktem w Katedrze im. Erazma z Rotterdamu przy Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2001 r. jest adiunktem w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego (specjalizacja: historia idei i filozofia polityczna). W latach 2000-2002 był wykładowcą nauk politycznych w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. M. Wańkowicza. Od 2000 r. był dyrektorem programowym w Centrum Stosunków Międzynarodowych w Warszawie, a od 2004 r. jest dyrektorem programowym w Centrum Europejskim w Natolinie i redaktorem naczelnym pisma „Nowa Europa. Przegląd Natoliński”. Od 2003 r. jest również wydawcą i redaktorem naczelnym rocznika „Teologia Polityczna”. Jest autorem wielu publikacji książkowych, esejów, artykułów oraz rozpraw z zakresu stosunków międzynarodowych - m.in. „Polska-Unia Europejska, w pół drogi” (2002), „Porwanie Europy” (2004), „Władza i Pamięć” (2006) (dossier ze str.prezydent.pl).

CICHOŃ Wiesław – LISTA NR 18, ur. 16 IV 1954 w Legnicy. Absolwent (absolutorium) filologii polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (1978). 1973-1974 członek ZSP. 1977-1978 współzałożyciel poznańskiego SKS, słuchacz Uniwersytetu Latającego, kolporter wydawnictw niezależnych, współorganizator wykładów TKN. 1978-1980 zatrudniony w Zakładach Włókien Chemicznych Elana w Toruniu, następnie WSS Społem tamże. 1978-1980 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. W sierpniu 1980 aresztowany, zwolniony na mocy Porozumień Sierpniowych. W „S od 1980 do 1991, w 1980 członek Prezydium MKZ Toruń, redaktor naczelny niezależnych pism „Wolne Słowo i „Serwis Informacyjny Wolne Słowo, współorganizator struktur NSZZ RI „S w Regionie Toruńskim. W 1981 delegat na I KZD, sygnatariusz deklaracji Klubów Rzeczpospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość. 13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Potulicach (gdzie wydał pięć numerów „Wolnego Słowa) i Strzebielinku, zwolniony w XII 1982. 1982-1986 członek RKW Toruń. 1984-1987 pracownik prywatnej firmy budowlanej, następnie sprzedawca w RSW Prasa-Książka-Ruch. 1988-1990 członek jawnej RKK Toruń, 1989-1990 ponownie redaktor naczelny „Wolnego Słowa. W 1990 delegat na KZD. 1990-1991 w ROAD. Od 1997 dyrektor ds. handlu i marketingu w Trias Sp. z o.o., od 2004 wiceprezes, od 2005 prezes zarządu spółki. W 2001 odznaczony odznaką Zasłużony Działacz Kultury.

CICHOŃ-JASIŃSKA Maria – LISTA NR 17, Lublin.

Cichy Andrzej - polonofob, dyr generalny Poczty Polskiej Telegraf i Telefon. Współzałożyciel i współwłaściciel Banku Inwestycji Gospodarczych - BIG.

Cichy Michał - Kolportował „Tygodnik Mazowsze” (całkowicie opanowanego przez lewackich Żydów) w stanie wojennym. Przez lata kierownik działu kulturalnego „Gazety Wyborczej”, autor osławionego paszkwilu na Powstanie Warszawskie, opublikowanego w 1994 roku. M. Cichy w swoim wywiadzie dopuszcza się ordynarnych oszczerstw antypolskich. Usiłuje zdobyć rozgłos poprzez wypaczanie historii Powstania Warszawskiego. Swoje oszczerstwa publikował w dodatku do „Gazety Wyborczej” - „Gazeta o książkach” od nr. 11, 1993 r. Komentując wspomnienia Calela Pierechodnika, który w czasie wojny był żydowskim policjantem, dał wyraz swemu zdziwieniu, że przeżył on powstanie, bowiem według danych Cichego: „AK i NSZ wytłukły mnóstwo niedobitków z getta”. W numerze 24 „Gazety Wyborczej” pisał o: „Czarnych katach Powstania Warszawskiego”. Jego kłamstwa zostały zdemaskowane przez profesora historii Tomasza Strzembosza oraz redaktora Leszka Żebrowskiego. Cichy usiłował udowodnić, iż powstańcy zamordowali ok. 60 Żydów. Jako dowód przytaczał wypowiedzi żydo-komunistycznego politruka, dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego w okresie stalinizmu Bernarda Mark. Jego kłamstwa zostały zdemaskowane przez historyków polskich. W pewnym miejscu twierdzi np., że „(...) Generalne Gubernatorstwo było jednak jakąś formą zależnego od Niemców, ale niby-państwa polskiego, w którym istniały rozmaite agendy tego państwa obsadzone przez Polaków (...)”. Przypomnijmy nieukowi z „Midrasza”, że przedstawiana przez niego jako „zależne od Niemców; ale niby-państwo polskie” Generalna Gubernia była częścią struktury niemieckiej hitlerowskiej III Rzeszy, nastawionej na eksterminację Polaków, których kilka milionów padło ofiarą terroru rządców Generalnej Guberni. Nieukowi z „Midrasza” warto przypomnieć jedno jakże jednoznaczne stwierdzenie generalnego gubernatora Hansa Franka. Reagując na informację o wywieszonym w Czechach plakacie ogłaszającym o straceniu przez Niemców grupy Czechów, Frank powiedział, że u niego w Generalnej Guberni zabrakłoby drzew, gdyby informował o wszystkich egzekucjach dokonanych na Polakach. Dowodzenie Cichego, że Generalną Gubernię można nazwać „niby-państwem polskim”, bo istniała w niej „polska policja”, jest takim samym absurdem jak ewentualne stwierdzenie, że Generalna Gubernia była państwem żydowskim, bo istniała w nim policja żydowska i Rady Żydowskie (Judenraty). Cichy w innym miejscu tekstu oskarża policję granatową, że była ona „używana w wielu częściach Polski przez Niemców do organizowania łapanek Żydów i obstawiania gett żydowskich w czasie ich likwidacji, czyli w czasie wywożenia Żydów pociągami do obozów zagłady”. Cichy zapytuje w tym kontekście: „czy to była kolaboracja, czy nie?”. Oskarżającemu Polaków o kolaborację z Niemcami oszczercy z „Midrasza” przypomnę, że łapanek w gettach i odstawiania Żydów na miejsca straceń dokonywali wraz Niemcami głównie policjanci żydowscy. To 2200 policjantów żydowskich w getcie warszawskim dokonało w 1942 r. zgromadzenia ponad 310 tysięcy Żydów i doprowadzenia ich na Umschlagplatz, skąd skierowano ich do obozów straceń. Policjanci żydowscy zrobili to przy tym w sposób niezwykle okrutny, bijąc i rabując eskortowanych przez siebie rodaków. Najsłynniejszy żydowski kronikarz getta warszawskiego Emanule Ringelblum pisał, że: „Okrucieństwo policji żydowskiej było bardzo często większe niż Niemców, Ukraińców, Łotyszy (por. E. Ringelblum, „Kronika getta warszawskiego wrzesień 1939 - styczeń 1943”, Warszawa 1988, s. 428). Co się zaś tyczy zachowań polskiej granatowej policji, to odsyłam nieuka z „Midrasza” do raportu słynnego kuriera Jana Karskiego ze stycznia 1943 roku. Karski pisał w nim, że: „Polska policja, która pilnowała getta jeszcze do sierpnia zeszłego roku [1942 r. - J.R.N.], została w całości usunięta, ponieważ nie wytrzymywała tej atmosfery, jaka była w getcie warszawskim, pomagała ludności żydowskiej, a poszczególni policjanci, często zupełnie straciwszy głowę, uciekali ze służby” (cyt. za: „Polacy i Żydzi pod okupacją niemiecką 1939-1945. Studia i materiały”, pod red. A. Żbikowskiego, IPN Warszawa 2006, s. 156-157).

Ciecieląg Jerzy - dr, członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich; Staszów.

Cielecka Magdalena - LISTA NR 10; ur. w 1972 r. w Myszkowie. Aktorka teatralna i filmowa. Na scenie zadebiutowała w 1992 r. rolą dziecka w przedstawieniu „Ich czworo” Gabrieli Zapolskiej na deskach krakowskiego Teatru Starego. Trzy lata później ukończyła PWST w Krakowie i po raz pierwszy wystąpiła przed kamerami w filmie „Pokuszenie”. Za kreację, którą stworzyła w tym obrazie Cielecka otrzymała szereg nagród m.in. na FPFF w Gdyni, na Festiwalu w Genewie i Tokio. W 2000 r. aktorka zagrała w filmie „Amok” w reżyserii Natali Korynckiej-Gruz. Za rolę tą otrzymała nominację do „Orła”, Polskiej Nagrody Filmowej dla najlepszej aktorki roku 1999.

Ciemiński Łukasz - LISTA NR 15; mgr, doktorant Katedry Historii Sztuki i Kultury UMK w Toruniu.

CIEMNIAK Krystyna - startowała do Sejmu R.P. w 2005 r. z listy Partii Demokratycznej. Współorganizatorka (VI-VII 2007) protestów pod Radą Ministrów. W TVN24 powiedziała „jest mi przykro, że muszę mieszkać w tym kraju”.

Ciemniewski Jerzy - urodzony w 1939 r. w Warszawie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie został doktorem habilitowanym. W latach 1962-68 był asystentem na tej uczelni, a następnie pracował w Instytucie Nauk Prawnych PAN. W czasie delegalizacji ZLP, ZPAP, SPATiF-u służył jako doradca prawno-polityczny, pisząc odwołania od decyzji władz. W latach 1980-81 działał w Ośrodku Prac Społeczno-Zawodowych przy Komisji Krajowej „Solidarności”. W 1983 r. Był współzałożycielem Komitetu Helsińskiego w Polsce. W 1989 r. brał udział w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989-91 był sekretarzem Rady Ministrów w rządzie T. Mazowieckiego. W latach 1991-99 był posłem z ramienia Unii Demokratycznej i Unii Wolności, m.in. zasiadał w sejmowej komisji ds. służb specjalnych. Był sędzią Trybunału Konstytucyjnego.

CIESIELSKI Zbigniew – LISTA NR 17, lekarz.

Ciesielski Zenon - LISTA NR 15; (ur. 1931 r. w Jarocinie) skandynawista, profesor Uniwersytetu Gdańskiego i Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Założyciel katedry skandynawistyki na Uniwersytecie Gdańskim, autor ok. 150 publikacji naukowych i 8 książek. Odznaczony m.in.: Doktorat honoris causa filozofii - nadany w 1988 r. przez uniwersytet szwedzki w Umeĺ; Krzyż Rycerski Orderu Gwiazdy Polarnej - nadany w 1985 r. przez króla Szwecji Karola XVI Gustawa; Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta - nadany w 1995 r. przez prezydenta RP, Lecha Wałęsę.

Cieszyńska Jagoda - LISTA NR 10; profesor nadzwyczajny, doktor habilitowany, psycholog, profesor w Katedrze Logopedii i Lingwistyki Edukacyjnej IFP Akademii Pedagogicznej w Krakowie, Opiekun Wydziałowych Studiów Doktoranckich w Akademii Pedagogicznej w Krakowie. Jest laureatką wielu ogólnopolskich konkursów, m.in.: dwukrotnie im. Haliny Poświatowskiej w Częstochowie, konkursu o Grand Prix Fundacji Marshalla we Wrocławiu. Jest autorką dwóch tomików wierszy: „Przez ciebie jestem” (1993) i „Fotografie w kolorze sepii” (1996). Publikowała również w pismach i almanachach.

Cieszyński Henryk (Chaim) - wiceprezes Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego w Katowicach. 1948-1953 instruktor KW PZPR w Katowicach. Od 1953 członek Prezydium ZG TSKŻ.

Cieśla Katarzyna - polonofob, aktywistka żydowska, współorganizator festiwali żydowskich w Polsce.

Cieślak Grażyna - LISTA NR 11, Koordynator Programu „Dzieci Ulicy” - Fundacja dla Polski. Od 1999 roku w Programie „Dzieci Ulicy” uczestniczy Dom Aniołów Stróżów.

Cieślak Łukasz - LISTA NR 16. Mieszkaniec Wrocławia. Absolwent Liceum Ogólnokształcącego nr XII im. Bolesława Chrobrego. Laureat XLVI Olimpiady Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym. Student Uniwersytetu Wrocławskiego - kierunek: prawo. Student Collegium Invisibile. Członek Zrzeszenia Studentów Polskich. Współorganizator Festiwalu KAN.

Cieślak Magdalena - LISTA NR 8, dr nauk filologicznych Specjalistka dramatu brytyjskiego, teorii i praktyki przekładu. Pracownik Instytutu Anglistyki Uniwersytetu Łódzkiego.

Cieślińska Nawojka-LOBKOWICZ - historyk i krytyk sztuki, kurator wystaw. W latach 1991-95 radca kulturalny Ambasady Polskiej w Kolonii i dyrektor Instytutu Polskiego w Düsseldorfie. W okresie 1995/96 r. dyrektor Muzeum Sztuki w Łodzi. Mieszka w Warszawie i pod Monachium. Publikuje w „Gazecie Wyborczej. Stale współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym.

Cimoszewicz Marian - (ur. 7 stycznia 1917 w Uljanowsku, zm. na początku grudnia 2001) żołnierz armii sowieckiej, w czasach PRL wojskowy i funkcjonariusz służb specjalnych. Po zajęciu w 1939 wschodnich terenów Polski przez Armię Sowiecką, od października 1939 r. do września 1940 r. pracował, według napisanego przez siebie życiorysu, w charakterze poborcy dostaw obowiązkowych w wołkowyskim „Rajupołnamkomzakie”. „We wrześniu 1940 roku powołany zostałem do Armii Radzieckiej z przydziałem do 138 p. art. w Rostowie nad Donem, gdzie pełniłem służbę do napaści hitlerowskiej na ZSRR w 1941 roku. Z wybuchem wojny przydzielony zostałem do jednostki spec. przy sztabie wojsk inż. (...) przebywałem w różnych pododdziałach do 1943 r. tj. prawie 2 lata poczem skierowano mnie do nowoformującej się Brygady Broni Pancernej im. Bohaterów Westerplatte w Białomuciu pod Moskwą. Tu ukończyłem szkołę pracowników zwanych naówczas oświatowych czyli politycznych i otrzymałem pierwszy stopień oficerski. Do zakończenia wojny służyłem więc w aparacie politycznym na stanowiskach od z-cy d-cy Baterii dział samobieżnych komp. Fizylierów, z-cy d-cy batalionu i z-cy d-cy 11 pułku piechoty 4 DP włącznie”. W latach 1945-1957 służył w Informacji Wojskowej, brał udział w zwalczaniu podziemia niepodległościowego w latach 1945-1946. W 1948 awansuje do stopnia komendanta w Głównym Zarządzie Informacji. W 1951 roku na jego rozkaz aresztowano komendanta Wojskowej Akademii Technicznej oraz kilkunastu oficerów pracujących na tej uczelni, którzy wcześniej byli w Armii Krajowej. W latach 1951-1954 był pracownikiem WAT w Warszawie na stanowisku szefa Informacji Wojskowej. W latach 1955-1957 ukończył liceum ogólnokształcące i zdał maturę. Od 1957 do 1972 w WSW do stopnia pułkownika. 7 października 1992 decyzją Kierownika Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych pozbawiony praw kombatanckich na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 1a ustawy z dnia 24 stycznia 1991 roku o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. Nr 17, poz. 75 z późniejszymi zmianami). Oto niechlubna przeszłość ojca Włodzimierza Cimoszewicza polskiego „patrioty” Mariana Cimoszewicza, akta MC w Centr. Arch. Wojsk, cytuję...: „W 1946 r. jako oficer Informacji kierując grupą żołnierzy likwiduje bandę Bohuna, działającą na terenie woj. poznańskiego... Płk MC jest długoletnim, doświadczonym pracownikiem organów, zajmował w nim szereg odpowiedzialnych stanowisk... Pełnił funkcję szefa Oddziału III-operacyjnego ds. poszukiwań dezerterów i broni... ideologicznie, klasowo związany z partią. Posiada skrystalizowany światopogląd marksistowsko-leninowski, nieprzejednany stosunek do wroga, oddany sprawie Polski Ludowej i ZSRR (53 r.). Raport z prośbą o przeniesienie w ramach organów do innej jednostki - czuję się źle przy wykształconych oficerach i ludziach... Raport z prośbą o przeniesienie z powrotem do pracy operacyjnej. Prosiłem w 1948 r. będąc u Fejgina, by nie pozostawiono mnie poza operacyjnymi... 2-XI-1968 r. Rada Państwa zezwoliła na wniosek Min. Spraw. Zagr. na przyjęcie odznaczenia ZSRR Orderu Wojny Narodowej I stopnia. Bartel - Ambasador... Prośba MC o skierowanie do Indochin-Międzynarodowej Komisji Nadzorczej, za moje zasługi. Popieram płk Turkiewicz z-ca WSW... Posiada wyrobioną czujność klasową. Kary: Nagana udzielona przez szefa GZI MON z 11-02-1952 r. za niewłaściwy stosunek do żołnierzy, oraz bezprawne zatrzymanie jednego z nich w areszcie. ...posiada charakter nieco impulsywny... mimo średniego wykształcenia szwankuje styl pisania. Gen. Brygady Kokoszyn, szef WSW 1959 r. ... odznaczenie 4-X-71 r. Z-ca szefa WSW Tow. płk. dypl. Cz. Kiszczak w obecności Sekr. kom. partyjnej”.

Cinal Stanisław - prof. dr hab., członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Kraków.

Cioch Adam - polonofob, publicysta, redaktor oraz sekretarz żydokomunistycznego tygodnika „Fakty i Mity”.

Ciołkosz Lidia - 1902-1998, publicystka, polityk, przewodnicząca PPS.

Ciołkowski Arkadiusz - LISTA NR 15; historyk.

Ciompa Piotr - (ur. 1966) absolwent historii Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 80. przewodniczący Samorządu Studentów UW. Przed 1989 r. jeden z liderów tzw. drugiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów, które reprezentował w obradach Okrągłego Stołu w podstoliku ds. edukacji narodowej. Przekwalifikował się na zarządzanie i finanse (MBA Uniwersytetu Calgary). Po kilkuletniej pracy jako urzędnik państwowy w Generalnym Inspektoracie Celnym i Ministerstwie Finansów oraz konsultant w firmie Arthur Andersen, od 1997 r. wynajmuje się jako menedżer w zarządach średnich i dużych firm. Pełnił także funkcję wiceprezesa Polskiej Agencji Prasowej. W latach 2002-2006 radny Rady Miasta Stołecznego Warszawy wybrany z listy PiS (w ostatnich wyborach nie ubiegał się o reelekcję). Od kilku lat regularnie wspiera różnorakie działania „Obywatela”,( skad pochodzi te kilka zdań) członek Rady Programowej Instytutu Spraw Obywatelskich.

Ciosek Stanisław - były sekretarz KC PZPR. Wieloletni ambasador w Moskwie. Doradca prezydenta Kwaśniewskiego do spraw międzynarodowych.

Cirlic Dorota Jovanka - LISTA NR 10; tłumacz.

Cisła Mieczysław - bp. Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim 2007r. Wieczorem w kościele św. Jana w Gdańsku odbyła się modlitwa wspólna chrześcijan i żydów, prowadzona przez bp. Mieczysława Cisłę i rabina Macieja Pawlaka. Na początku przeczytano fragment Tory, w który Bóg mówi: „Jestem, który Jestem”. Potem zebrani w kościele wierni odmówili wspólnie Psalm 23. Abp Stanisław Gądecki nawiązał do hasła Dnia Judaizmu „Tylko Bóg może nas wybawić”.

Cisło Anna - LISTA NR 3; mgr, Katedra Zastosowań Systemów Informatycznych

Cisło Maciej - LISTA NR 15; ur. 1947 w Olsztynie. Poeta, eseista, literat. Opublikował pięć tomików wierszy, m.in.: „Plastikowe języki” (1979), „Z domu normalnych” (1985) i dwie książki sylficzne, m.in. „RAZEM OSOBNO” (1994). Jego wiersze były tłumaczone na niemiecki, serbski i węgierski. Redaktor antologii poetyckich (również dla dzieci). Jest członkiem Wspólnoty Kulturowej Borussia, PEN-Clubu i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Warszawie.

CISZEWSKI Maciej – LISTA NR 17, Biuro Regionalne Województwa Pomorskiego w Brukseli.

Ciszewski Piotr - lewacki aktywista małej organizacyjki o nazwie Czerwony Kolektyw - Lewicowa Alternatywa (CK-LA). Jest jednym z redaktorów serwisu lewica.pl.

CITAK Małgorzata - od dziecka przebywa w Nowym Jorku, pracuje jako grafik w „The Wall Street Journal”. Otrzymała nagrodę w Salonie Polsko-Amerykańskiego Klubu. Fotografika w roku 2003, pokazywała zdjęcia związane z drugą rocznicą tragicznego września w Warszawie.

Citroën André Gustave - (ur. 5 lutego 1878, zm. 3 lipca 1935) inżynier i przedsiębiorca francuski, założyciel fabryki samochodów, których marka nosi jego nazwisko Citroën. Ojcem André Citroëna był holenderski handlarz diamentami Levie Citroën, matką Warszawianka Masza Amelia Kleinman, oboje pochodzenia żydowskiego. Poznali się w Warszawie, gdzie Leviego wysłał z Amsterdamu jego ojciec Barend w celach handlowych. To właśnie Barend, dziadek André, wymyślił nazwisko Citroën - wcześniej ta niegdyś znana z handlu owocami rodzina nazywała się Limoenman. André Citroën studiował w École polytechnique. W roku 1900 podczas podróży do Polski odkrył nieznany we Francji, tańszy sposób wytwarzania przekładni zębatych i kupił na niego patent. Po powrocie otworzył mały zakład mechaniczny Przedsiębiorstwo przekładni zębatych Citroëna (Société des engrenages Citroën) zatrudniający ok. 10 pracowników. Zęby koła zębatego znalazły się następnie w znaku firmowym Citroën. Po siedmiu latach został powołany do zarządzania upadającą spółką samochodową Mors. Do roku 1914 udało mu się dziesięciokrotnie pomnożyć obroty firmy. Pojechał następnie do Detroit, żeby nauczyć się wynalezionej przez Fredericka Taylora technologii produkcji seryjnej, którą Henry Ford zastosował w swoim samochodzie - modelu T. Zastosował tę technologię do produkcji pocisków do dział na potrzeby wojny, po jej zakończeniu przekształcił zakład w fabrykę samochodów ze standardową karoserią. W roku 1919 produkuje Model A o mocy 8 KM, następne modele powstają w latach 1921 (B2), 1924 (B10), 1925 (B12). W roku 1928 produkcja Citroëna osiąga 400 pojazdów dziennie, czyli 1/3 wszystkich samochodów we Francji. Próbował wprowadzić pierwszy seryjny samochód z napędem na przednie koła, ale początkowe próby były nieudane, co spowodowało duże straty finansowe. Do kryzysu finasów Citroëna dołożyła się jego pasja do kasyn gry, w rezultacie niekorzystny bilans firmy w roku 1934 spowodował przejęcie jej przez firmę Michelin, głównego wierzyciela. W następnym roku Citroën zmarł z powodu raka żołądka.

Ciupak Edward - profesor, były doradca przy KC PZPR. Ojciec znanej działaczki antykatolickiej, zwolenniczki eutanazji i innych debilnych żydowskich poglądów, Magdaleny Środy.

Ciupiński Wiesław - major, funkcjonariusz Wydziału IV SB w Krakowie. Prowadził m.in. ks. Osadzińskiego zarejestrowanego jako TW „Piotr” („Księża wobec bezpieki”, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 52).

Cnota Jerzy - (ur. 17 października 1942 w Jastrzębiu-Zdroju) aktor. Absolwent III LO im. Stefana Batorego w Chorzowie. Ukończył filologię rosyjską w Krakowie, a następnie PWST w Warszawie (1972, eksternistycznie). W Krakowie występował w Teatrze Studenckim 38, gdzie grano Becketta i Ionesco. Często były to prapremiery ich utworów. Członek Antyklerykalnej Partii Postępu RACJA, od 2006 r. o zmienionej nazwie RACJA Polskiej Lewicy. 24 lipca 2005 partia podpisała porozumienie wyborcze z partiami lewicy pozaparlamentarnej: Komunistyczną Partią Polski, Polską Partią Ekologiczną - Zielonych, Polską Partią Pracy i Polską Partią Socjalistyczną.

Cobel-Tokarska Marta - pisze w piśmie żydowskim „Midrasz.

CODOGNI Paulina – LISTA NR 18, mgr asystent w Katedrze Stosunków Międzynarodowych w Collegium Civitas. Autorka książki „Rok 1956.

Cofalik-Dobosz Ewa - dr, Wydział Architektury i Wzornictwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Specjalności: wzornictwo przemysłowe. Udziela się w Dniach Kultury Zydowskiej, na których wystawia także swoje prace.

Cohen Zvi - znany żydowski działacz o Hitlerze: „Gdyby Hitler nie był antysemitą, nie opieralibyśmy się jego ideologii. Hitler uratował Niemcy.

Cohn Ludwik - (1902-1981), polonofob, adwokat i radca prawny, działacz socjalistyczny. Po wojnie został w 1947 aresztowany przez władze komunistyczne za próby odbudowy konspiracyjnej PPS-WRN. W procesie przywódców WRN został w 1948 skazany na 5 lat więzienia, objęty amnestią. Członek-założyciel Komitetu Obrony Robotników. Brał udział w redagowaniu „Komunikatu KOR, był członkiem Komisji Redakcyjnej redagującej dokumenty KOR. W 1977 r. był współautorem listu do Willy Brandta w obronie uwięzionych działaczy Komitetu. Kolportował oświadczenie KOR 11 listopada 1979 r. W 1980 r. uczestniczył w opracowaniu pierwszego dokumentu Komisji Helsińskiej - „Raportu o przestrzeganiu praw człowieka i obywatela w PRL. Był wolnomularzem, członkiem działającej wtedy w konspiracji, warszawskiej loży „Kopernik. Pochowany na warszawskim cmentarzu ewangelicko-reformowanym. 23 września 2006 r. został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski!!!

Cohn-Bendit - Żyd francuski, lewak, symbol rewolucji 1968 roku.

Coleman Abe - właśc. Abe Kelmer (ur. 20 września 1905 w Żychlinie, zm. 28 marca 2007 w Queens, Nowy Jork), amerykański zapaśnik zawodowy (wrestler), pochodzenia żydowskiego. Uważany jest za twórcę chwytu dropkick, do którego miały go zainspirować widziane na antypodach kangury. Był niewysoki, ale silnie zbudowany - pozwalało mu to wygrywać z przeciwnikami przerastającymi go o głowę. Stoczył łącznie przeszło dwa tysiące walk. Zszedł z zawodowego ringu w wieku 50 lat, by niebawem powrócić tam jako sędzia. W 2005 ukończył 100 lat i cieszył się sławą najstarszego zapaśnika na świecie. Zmarł niespełna dwa lata później. Był żonaty od 1939 z June Miller (zm. 1987); jak opowiadał Coleman, poznał żonę w czasie jednej ze swoich walk w Madison Square Garden, kiedy wyrzucony z ringu, wpadł w ramiona siedzącej na trybunach kobiety.

Cromwell Tomasz - reżyser, np. wspólnie z Krystyną Sznerr „Zaproszenie do zamku Jeana Anouilha.

Cronan Selma - zgłosiła sie do służby w siłach powietrznych USA w czasie II wojny światowej („Midrasz, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czarnota - „Kobieta żołnierzem, str. 26).

Cuber Marta - ur. w 1980 r. Doktorantka w Zakładzie Literatury Współczesnej UŚ. Publikuje m.in. w „FA-arcie, „Res Publice Nowej, „Twórczości, „Opcjach i „Nowych Książkach. Krytyczka feministyczna, którą Idol Stokfiszewski ochrzcił mianem cuberpunk. „Ha!art - kwartalnik, nr 1 (14), 2003 w numerze m. in. LITERATURA LESBIJSKA. Marta Cuber, Les-silent-story. O polskiej prozie lesbijskiej.

Cudak Jan - Stowarzyszenie Miasteczko. Nauczyciel języka angielskiego w NKJO w Chełmie i PWSZ w Chełmie. Animator kultury. Aktywnie działa na rzecz odkrywania i promowania wielokulturowej przeszłości miasta. Pomysłodawca i założyciel stowarzyszenia. Z wykształcenia: stolarz teatralny. źródło: fzp.jewish.org.pl

Cugier Marta - wokalistka zespołu „Lombard.

Cukier Bernard-Kolski - opluwacz Polaków w żydobolszewickim „Czerwonym Sztandarze. Polonofob, stalinowiec, komunista, zbrodniarz UB.

Cukier Gierszon - skarbnik Poalej Sjon, gospodarz Zarządu Nowomiejskiej Ludowej Biblioteki - Czytelni, (1929)

Cukier Srul - ortodoks, przewopdniczący Nowomiejskiej Bezprocentowej Kasy - Gemiłus Chesed (1929).

Cukierman Icchak - działacz syjonistyczny, jeden z założycieli Żydowskiej Organizacji Bojowej ps. „Antek. Po tzw. pogromie w Kielcach, pojechał tam i na miejscu zapoznał się z kulisami wydarzenia. W swoich wspomnieniach napisał: „Myślę, że w Kielcach odpowiedzialnymi za pogrom byli miejscowi komuniści (...). O udziale UB w pogromie mogłem wnioskować, bez wątpliwości, z symptomów braku reakcji ze strony sił bezpieczeństwa. To znaczy, oni byli wśród czynników odpowiedzialnych za tę rzeź (...). Sobczyński i jego ludzie, którzy pomogli przygotować pogrom, nie stanęli nigdy przed sądem. („Nadmiar pamięci. Siedem owych lat. Wspomnienia 1939-1946., Warszawa 2000, s. 397, 419). W dniu 25 marca 1945 roku, na posiedzeniu Centralnego Komitetu Żydów Polskich, wystąpił z gwałtownym atakiem na AK: „W różnych miastach i miasteczkach giną prawie codziennie Żydzi, mordowani przez nieznanych sprawców, najprawdopodobniej przez bandy AK (...). Cukierman postulował, aby delegacja CK udała się do premiera z żądaniem, by akcja przeciw AK stała się intensywniejsza. (K. Kersten „Polacy. Żydzi. Komunizm. Anatomia półprawd 1939-1968., Warszawa 1992, s. 106).

Cukierman Ignacy (Jojna) - ur. 1889, malarz, bundzista, sekretarz Związku Rzemieślników RP (1929), radny miejski (1932), członek Zarządu Związku Rzemieślników Żydowskich, członek Zarządu Stowarzyszenia lokatorów miasta Zamościa (1932), przewodniczący Związku Zawodowego Rzemieślników Żydowskich (1932), sekretarz Okręgowego Związku Niezależnych Rzemieślników powiatów zamojskiego, hrubieszowskiego, biłgorajskiego i tomaszowskiego (1934), jeden z założycieli klubu sportowego Zamościanka (1934).

Cunningham Philip - jest maniakalnym przeciwnikiem filmu „Pasja, którego oczywiście nie widział, dyrektor Centrum Nauczania Chrześcijańsko-Żydowskiego z Boston College [Dr. Philip A. Cunningham, Executive Director, Adjunct Professor of Theology, Center for Christian-Jewish Learning at Boston College]; powiedział, iż „jest niemożliwe zrobienie filmu w oparciu tylko o Ewangelię. Według profesora, Ewangelia nie powinna w ogóle służyć jako źródło do filmu, ponieważ „[Ewangeliści] nie zgadzają się ze sobą w niektórych zasadniczych detalach [ Wypowiedź Philip Cunningham, w piśmie „Jewish Week, marzec 2003.] Ciekawe co zatem według profesora miałoby służyć za źródło takiego filmu; czyżby instrukcje środowisk żydowskich, a może sam Talmud? „Spodziewam się wyraźnej i jednoznacznej krytyki [filmu Gibsona] ze strony katolickiego Magisterium, przewiduje prof. Cunningham, i dodaje, że film „wymaga silnej reakcji ze strony wszystkich chrześcijan zaangażowanych w dialog żydowsko-chrześcijański. Czy profesor w ogóle zdaje sobie sprawę co mówi? Czy wie, że Magisterium nie jest od promowania czy potępiania filmów? No, chyba, że ma on na myśli liberalne siły w Kościele (do których sam należy), posuwające się do rewizjonistycznych reinterpretacji Pisma Świętego i dogmatów wiary. Cunnighan oklaskiwany był na wspólnym spotkaniu z Davidem I. Keretz, żydowskim autorem jadowicie antykatolickiej książki „Papieże przeciwko Żydom: Rola Watykanu w rozwoju współczesnego antysemityzmu [„The Popes Against the Jews: The Vaticans Role in the Rise of Modern Anti-Semitism]. Spotkanie miało miejsce w Newton Free Library w październiku 2001, gdzie wspólnie reklamowali i podpisywali książki. Dokument „Refleksje nad Przymierzem i Misją dobitnie pokazuje, jak daleko można posunąć się w odwróceniu całej wiekowej i ponadczasowej teologii Kościoła. Na ten właśnie dokument powołuje się prof. Cunningham, wzywając wszystkie siły, przede wszystkim te liberalne, biorące dzisiaj górę w Kościele, do zespolenia się w walce z Tradycją katolicką (frag. Lech Maziakowski, BIBUŁA - pismo niezależne, Nr 17, grudzień 2003 r.).

Curzydło Magdalena - LISTA NR 13; pracownik Instytutu Historii Żydów UJ, red. Sekretarz Zarządu Fundacji Badań Mniejszości Religijnych ATENA, religioznawca, publicystka „Tygodnika Powszechnego.

Cwenówna Magdalena - aktorka teatralna, częsta bywalczyni na czerwonych salonach w PRL-bis. Żona reżysera Adama Hanuszkiewicza.

Cwi Sabbataja - 1626-76, „Mesjasz, który przeszedł na islam.

Cwilich Mordko - ur. 1901, urzędnik, sekretarz Bundu, członek Zarządu Publicznej Biblioteki - Czytelni im. I. L. Pececa (1921), sekretarz Zarządu Zjednoczenia Szkół Żydowskich, sekretarz Towarzystwa Sportowego - Jutrznia- (1929), skarbnik Kultur Ligi (1934).

Cwirn Hersz - ortodoks, przewodniczący Centrali Drobnych Kupców i Handlarzy (1929).

Cwirn Mojżesz - ur. 1911, s. Samuela, uczeń gimnazjum żydowskiego, wydalony z niego decyzją rady pedagogicznej w styczniu 1933 r. za działalność komunistyczną (1932).

CWYNAR Tobiasz - LISTA NR 10; mgr, doktorant wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Cybulska Maja Elżbieta-Frajdsztein - krytyk literacki, Wielka Brytania.

Cybulski Piotr - LISTA NR 9; (ur. 19 kwietnia 1955 w Bierutowie) z wykształcenia leśnik, poseł na Sejm RP V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej. Po nieudanych negocjacjach w sprawie koalicji rządowej POPiS wstąpił do Klubu Parlamentarnego PiS, po czym wystąpił z niego i wstąpił do RLN, zapewniając klubowi przetrwanie po opuszczeniu go przez Zygmunta Wrzodaka i Mariana Daszyka. Od 18 grudnia 2006 poseł Ruchu Ludowo-Chrześcijańskiego. 27 kwietnia dołączył z powrotem do Klubu Parlamentarnego PiS. Był kandydatem PiS na prezydenta Lubina w wyborach samorządowych 2006 r. Jest posiadaczem wielomilionowej fortuny m.in. setek hektarów ziemi.

Cychol Dariusz - polonofob, dziennikarz „Nie. Napisał także w 2005 r. kłamliwy i oszczerczy artykuł o Leszku Bublu.

Cygan Jacek - (ur. 6 lipca 1950 w Sosnowcu) autor piosenek, także poeta, scenarzysta, autor musicalowy, juror i organizator festiwali muzycznych. Od 1968 w Warszawie, gdzie w 1973 ukończył Wydział Cybernetyki WAT. Pierwsze piosenki zaczął pisać już na studiach. W 1974 r. założył wraz z Jerzym Filarem grupę „Nasza Basia Kochana, z którą zdobył w 1976 r. I nagrodę na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. W 1978 r. nagroda Programu III Polskiego Radia za napisaną wspólnie z Elżbietą Adamiak piosenkę pt. „Rozmowa. Od tego czasu współpracuje z czołówką polskich kompozytorów i wokalistów muzyki rozrywkowej. Napisał ponad 1000 tekstów piosenek, z czego wiele stało się znanymi przebojami. Pięć z nich zdobyło trofea na festiwalu w Opolu. Jednym z jego największych przebojów była piosenka „To nie ja! napisana dla Edyty Górniak. Duży rozgłos i popularność przyniosła mu praca jurora w żenującym programie telewizyjnym „Idol. Współautor albumu „Dyskoteka Pana Jacka. Pisze teksty do starych melodii i nowych kompozycji Leopolda Kozłowskiego, w aksamitnej jarmułce prowadzi jego koncerty.

Cygan Jerzy - prof. dr hab. o. Jerzy Marian Cygan (ur. 13 kwietnia 1924 r. w Sobieniach Szlacheckich - zm. 12 czerwca 2006 r.), kapucyn, uczony bibliofil, humanista, znany bardziej w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej niż w Polsce. Wieloletni profesor seminarium duchownego w Łomży (do 1969 r.) i AWF w Białej Podlaskiej (w latach 1991-2006). W czasach młodzieńczych członek AK. W latach 1969-1989 pracownik naukowy Instytutu Historycznego Zakonu Kapucynów w Rzymie. Recenzje o europejskiej i polskiej literaturze filozoficznej i historycznej. Oprócz tego opublikował on ponad 50 prac o Podlasiu, za co m.in. w 1995 r. otrzymał nagrodę im. Ludomira Benedyktowicza w dziedzinie literacko-naukowej. Za działalność przyznano mu wiele odznaczeń i medali, w tym m.in. Krzyż Orderu Odrodzenia Polski.

CYGAŃSKI Marek – LISTA NR 18, przedsiębiorca z Warszawy, członek Partii Demokratycznej-demokraci.pl.

Cygielman Henryk - adwokat, zamieszkały przy ulicy Staszica, w latach 30. płacił ponad 100 zł rocznej składki na gminę żydowską, jeden z kilkudziesięciu najbogatszych zamościan - Żydów.

Cygnarowski Stanisław - konsul generalny na Litwie. IPN BU 021811748 - z listy Wildsteina.

Cykowski Piotr - LISTA NR 5; działacz społeczny, wiceprezes Polskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Tybetu.

Cylkow Izaak - ur. 1841 w Bieżuniu, zm. 1908 roku w Warszawie, syn talmudysty Mojżesza Arona Cylkowa z Bieżunia, kaznodzieja żydowski, pierwszy tłumacz Tory z języka oryginału - hebrajskiego - na polski. Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej w Warszawie. W pogrzebie wzięły udział rekordowe liczby Żydów i garstka chrześcijan.

Cymański Tadeusz (Ziman) - LISTA NR 9; ur. 6 czerwca 1955 w Nowym Stawie; poseł na Sejm RP III, IV i V kadencji (od 1997), polityk Prawa i Sprawiedliwości. Krótko należał do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego (partii Jana Rokity). Dziennikarze dostrzegli kwiecisty język posła - w sam raz do telewizyjnego studia. Zabłysnął jako poseł sprawozdawca przy ustawie o becikowym. Przegrał, bo Sejm poparł wniosek LPR, żeby dawać pieniądze każdej matce, a nie - tak jak chciał PiS - tylko najuboższym. Jednak Cymański został zapamiętany - choćby z dyskusji o definicji ojca nieznanego. Rząd, wpisując becikowe do ustawy o zasiłkach rodzinnych, postanowił uściślić, kto ma prawo do dodatku dla samotnych rodziców. I zaproponował, by dodatek przysługiwał wtedy, gdy ojciec nie żyje albo jest nieznany. Cymański zaprotestował. - Ten ojciec może mieć dobre dochody. Co więcej, on może być posłem! - grzmiał z mównicy - Wiadomo, że kobieta podaje wtedy „ojciec nieznany, bo dla takiego posła to polityczna śmierć! Ale czy się należy zasiłek?! Za historie wakacyjnych znajomości, które zaowocowały dzieckiem, państwo nie zapłaci.

Cymring Ewa - od 1939 r. prowadziła przedszkole przy Komitecie Pomocy Żydom.

Cymryng Mojżesz - lekarz, członek TOZ (1929), członek Zarządu Stowarzyszenia lokatorów miasta Zamościa (1932).

Cymryng Mordko Majer - ur. 1890, kupiec, skarbnik Mizrachi (1933).

Cynberg Mojżesz - syjonista ogólny, lekarz, zamieszkały przy ulicy Przybyszewskiego, wiceprzewodniczący klubu sportowego Szomrija (1933), wiceprzewodniczący TOZ (1934), w latach 30. płacił ponad 100 zł rocznej składki na gminę żydowską, jeden z kilkudziesięciu najbogatszych zamościan - Żydów.

Cyngarowski Stanisław - konsul generalny w Wilnie (IPN BU 021811748- z listy Wildsteina). Z opublikowanego 16.02.2007 Raportu WSI wynika, że w Ministerstwie Spraw Zagranicznych aż 108 pracowników było agentami tych służb, 32 było umieszczonych w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, w Centralach Handlu Zagranicznego 383, a w firmach polonijnych - 25 (Raport WSI, s. 11-17). Do tej pory, po 19 latach, na placówkach dyplomatycznych III Rzeczypospolitej wśród 172 ambasadorów, konsulów i radców 75% z nich reprezentują przemalowani na biało absolwenci szkół moskiewskich http://www.msz.gov.pl Ambasador na Litwie (patrz) Janusz Skolimowski (osobisty sekretarz E. Gierka).

Cynkin - polonofob, komuch, pułkownik komunistycznego Ludowego Wojska Polskiego. Kiedy w 1950 reżym utworzył przy wszystkich wyższych uczelniach wojskowe studia, Cynkin został kierownikiem takiego studium na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Skazany wyrokiem sądu za sprzedaż dyplomów, głównie Żydom. Szybko powrócił do łask reżymu dzięki swoim żydowskim wpływowym kolegom w Ministerstwie Obrony Narodowej i w Ludowym Wojsku Polskim, gdyż po 1956 był dowódcą korpusu lotniczego.

Cypryański Przemysław - „Taniec z gwiazdam. Urodził się 2 września 1981 we Wrześni. Nazywany jest symbolem seksu, przystojniakiem, polskim Jamesem Deanem i nowym Bogusławem Lindą. Przemysław Cypryański broni się jednak przed tymi określeniami, bo nie chce być z nikim kojarzony. Mimo że póki co jest aktorem jednej roli, chciałby dalej pracować w tym zawodzie, nie dając się zaszufladkować. Cypryański urodził się we Wrześni pod Poznaniem. Ma trzy siostry (Marzenę, Annę i Jolantę) i dwóch braci (Radosława i Piotra). Szkołę podstawową ukończył w Marzeninie, a liceum - we Wrześni. Przez siedemnaście lat był ministrantem, jednak ostatecznie nie zdecydował się zostać księdzem, co wcześniej zdawało się dla niego oczywiste. Po maturze, bez konkretnego planu, co chce dalej robić, wyjechał na studia do Warszawy. Początkowo studiował wieczorowo informatykę, jednocześnie pracując w barze szybkiej obsługi. Potem jednak zdecydował się na psychologię w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Za namową siostry udał się do agencji reklamowej. Spodobał się na tyle, że wystąpił w kilku spotach. Jeden z fotografów zasugerował mu, by spróbował sił w aktorstwie. Cypryański zapisał się więc do studium przy Teatrze Żydowskim. Na drugim roku dostał role w dwóch przedstawieniach: „Skrzypek na dachu oraz „Żyć, nie umierać. W 2006 roku Cypryański oblał egzamin przed Związkiem Artystów Scen Polskich i Estrady. W związku z tym nie posiada tytułu aktora zawodowego.

CYPRYSZEWSKI Stanisław - prokurator, ur. 29.01.1893 r. w Kowlu. Rodzice: Bolesław i Wiktoria z d. Brajczewska. Skończył prawo na KUL-u. Brał udział w kampanii wrześniowej. Od 1940 roku do 1944 był aplikantem, asesorem, p.o.sędziego śledczego w Sądzie Okręgowym w Lublinie. Żołnierz AK, w 1944 r. zmobilizowany do WP. Kierownik referatu Biura Prawnego Naczelnego Dowództwa WP w 1946 roku. Awansowany na majora w 1945 roku. Podprokurator, wiceprokurator Wydziału VI NPW w okresie od 1947 r. do 1948 r. W 1952 roku przeniesiony do rezerwy. W cywilu został adwokatem i obrońcą wojskowym w Warszawie. Zmarł 19.02.1983 r. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia Krzysztofa Szwagrzyka. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Cyrankiewicz Józef-Izaak Cymerman - (ur. 23 kwietnia 1911 w Tarnowie, zm. 20 stycznia 1989 w Warszawie). Od 1935 sekretarz Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Krakowie. Od 1942 więzień Auschwitz oraz Mauthausen - aktywnie uczestniczył w kolaboracji z Niemcami w zwalczaniu ruchu oporu. W listopadzie 1944 r. przewieziony do Mauthausen gdzie doczekał wyzwolenia. Od października 1956 blokował wszystkie wysiłki córki rotmistrza Witolda Pileckiego, Zofii, walczącej o rehabilitację ojca. Witold Pilecki mógł zniszczyć legendę Cyrankiewicza-bojownika oświęcimskiego, ponieważ Pilecki miał za zadanie organizować ruch oporu w Auschwitz (jako Tomasz Serafiński) i mógł pomniejszyć rolę Cyrankiewicza jako „twórcy ruchu oporu w Auschwitz. Cyrankiewicz odmówił też prośbom oświęcimiaka Tadeusza Pietrzykowskiego (przedwojennego reprezentanta Polski w boksie) i Ludmiły Serafińskiej o bezpośrednią interwencję w sprawie Pileckiego. Prawdopodobnie agent gestapo w Oświęcimiu, przywódca PPS, wieloletni premier PRL-u w latach 1954-1970. Polonofob, stalinowiec, komunista, agent NKWD i KGB, zbrodniarz i oprawca PRL-u. Doprowadził do połączenia PPS i PPR na warunkach podyktowanych przez stronę komunistyczną. W latach 1948-1954 członek Biura Organizacyjnego i sekretarz KC, 1948-1974 członek Biura Politycznego KC. W latach 1947-1952 i 1954-1970 premier PRL. Następca Edwarda Osóbki-Morawskiego na stanowisku premiera PRL w latach 1947-52. W 1952 roku musiał zrzec się tego stanowiska na rzecz Bolesława Bieruta. Został wicepremierem w jego rządzie. Ponownie premierem mianowano go w 1954 roku i funkcję tę sprawował już do czasu wypadków Grudnia 1970 roku.

CYWIŃSKA Anna – LISTA NR 17

Cywińska Dorota - LISTA NR 3; wiceprezes Prezydium Zarządu KIK.

CYWIŃSKA Dorota – LISTA NR 17, Fundacja Batorego.

Cywińska Izabela - LISTA NR 2, 5, 7, 10, 16; urodzona w 1935 r. we Lwowie. Polonofob, była minister kultury w rządzie T. Mazowieckiego. Po jego przegranej w kampanii prezydenckiej uznała Polskę za ten absurdalny kraj (por. „Gazeta Wyborcza z 21 grudnia 1990). Kierowanie przez nią resortem kultury było jednym ciągiem absurdów, niekompetencji i nieudolności. Uznana przez wielu za „grabarkę kultury polskiej. NIK uznał, że ponosi odpowiedzialność za fatalne gospodarowanie finansami w Fundacji Kultury. Będąc ministrem w rządzie Mazowieckiego, popisała się wychwalaniem generała W. Jaruzelskiego jako patrioty o ogromnej szlachetności (por. J. J. Skorupski: „Zrozumieć Polaków, Warszawa 1990, s. 40). W swej polityce personalnej wyraźnie popierała różne osoby z lobby filosemickiego. Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim i reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W latach 1960-66 pracowała w Teatrze Powszechnym w Warszawie, następnie w teatrach w Białymstoku, Nowej Hucie i Kaliszu. W latach 1973-89 kierowała Teatrem Nowym w Poznaniu. W „Gazecie Wyborczej (17.09.91) napisała artykuł pt. „Nadchodzi wielka Mława o zajściach antycygańskich w Mławie. Na tle tych wydarzeń wysuwała ogólną koncepcję, iż Polsce grozi fala dzikiego nacjonalizmu. W 1994 roku reżyserowała spektakl z okazji 50. rocznicy Powstania Warszawskiego. W tym patriotycznym z założenia spektaklu, zatrudniła aktorów z kabaretu antypolskiej żydówki Olgi Lipińskiej, którzy są kojarzeni raczej z wyśmiewaniem patriotycznych cech. W podkładzie muzycznym co jakiś czas można było usłyszeć melodie ze „Skrzypka na dachu. Od 1991 r. należała do Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Jest reżyserem antypolskiego serialu pt. „Boża podszewka, emitowanego w 1998 r. przez TVP. Widowisko jako całość stało się jedną wielką kompromitacją. Nie pierwszy raz Izabela Cywinska podjęła się i wykonała film, spełniający wymagania zleceniodawców, wyemitowany w godzinach największej oglądalnosci. Znając „dorobek twórczy p. Izabeli Cywinskiej, możemy domyślić się i nie pomylimy się i tym razem w ocenie „wartości jej filmu - „FAŁSZ PURYMOWY. Film oparty na starym schemacie - wiodąca rola PZPR i dobrodziejstwa ZSRR versus kołtuństwo Polaków i ich krwiożerczość w stosunku do mas robotniczo-chłopskich. Wersja współczesna pokazuje szlachetnośc Żydów versus kołtuństwo Polaków i ich krwiożerczośc, z tym, że teraz nie w stosunku do mas robotniczo-chlopskich lecz do Żydów. Film ciekawy o tyle, że schemat ten stosowany jest z dużym nasileniem, od czasu ostatniej „pierestrojki we wszystkich głównych mediach „nauczania, szczególnie telewizji.

CYWIŃSKA Maria – LISTA NR 17

Cywiński Bohdan - LISTA NR 5 i 15; ur. 19 lipca 1939 w Milanówku k.Warszawy, publicysta, historyk idei, opozycjonista i działacz społeczny. Profesor na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwerystetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, studiując jednocześnie filozofię na KUL, gdzie poznał się bliżej z Karolem Wojtyłą. Działacz opozycji, współtwórca m.in. Uniwersytetu Latającego (1977), Towarzystwa Kursów Naukowych (1978). W sierpniu 1980 udał się do strajkującego Gdańska wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Andrzejem Wielowieyskim. Został ekspertem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i współredaktorem dokumentów porozumienia sierpniowego. Jeden z inicjatorów tworzenia Solidarności, został zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność. Odbierał z ramienia podziemnej Solidarności pokojową nagrodę Nobla Lecha Wałęsy. Po powrocie pracował w dzienniku „Rzeczpospolita, wykładał na uniwersytetach w Warszawie, Wilnie, na Białorusi. Był doradcą prezydenta RP Lecha Wałęsy oraz premiera Jana Olszewskiego. Autor ponad tysiąca artykułów oraz kilkunastu książek, wśród których najważniejszą są „Rodowody niepokornych (1971), która - ukazując postawy ideowe inteligencji wobec zaboru rosyjskiego na przełomie XIX i XX wieku - stała się ważną częścią formacji opozycji antykomunistycznej w Polsce. 19 czerwca 2006 został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta). Od 2007 jest członkiem Kapituły tego orderu.

CYWIŃSKI Paweł – LISTA NR 17, student UW.

Cywiński Piotr M.A. - LISTA NR 2, 15; Prowadzi witrynę w Internecie, zajmującą się tematyką żydowską. Ur. 16 kwietnia 1972 w Warszawie, historyk mediewista, uczestnik dialogu polsko-żydowskiego, chrześcijańsko-żydowskiego oraz rozmów między kulturami pogranicza, ekumenista. W latach 1982-1993 mieszkał w Szwajcarii i we Francji wskutek emigracji politycznej jego ojca, Bohdana Cywińskiego. Absolwent Uniwersytetu Humanistycznego w Strasburgu (1993) i Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1995). Doktor w Instytucie Historii PAN (2001). W latach 1996-2000 był wiceprezesem, a od 2000 jest prezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. W roku 2002 współtworzył Forum Świętego Wojciecha, któremu przewodniczy. Współorganizator Zjazdów Gnieźnieńskich w 2003, 2004 i 2005. Od roku 2004 jest prezesem na Europę światowej federacji intelektualistów katolickich Pax Romana. Od 2000 roku sekretarz Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, współtwórca Międzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście i wiceprezes Rady tego centrum. Jest członkiem Rady Muzeum Gross-Rosen w Rogoźnicy. 12 czerwca 2006 Cywiński odebrał nominację na dyrektora Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, które to stanowisko objął 1 września tegoż roku, zastępując długoletniego dyrektora tego muzeum Jerzego Wróblewskiego. W latach 2000-2002 w ramach Instytutu Adama Mickiewicza współkierował Festiwalem „Europalia 2001 Polska, następnie stworzył serwis internetowy „Diapozytyw.pl. 2001-2004 członek Rady Konsultacyjnej Organizacji Pozarządowych przy Polskiej Radzie Integracji Europejskiej. Od maja 2002 roku członek Zespołu Episkopatu Polski do rozmów z Kościołem greckokatolickim na Ukrainie. W wyborach 2004 r. kandydował do Parlamentu Europejskiego z ramienia Unii Wolności. W latach 2005-2007 Piotr Cywiński był wiceprezesem stowarzyszenia Wikimedia Polska, od maja 2007 jest członkiem Komisji Rewizyjnej tego stowarzyszenia.

CYWONIUK Kinga – LISTA NR 17, filolog, specjalista ds. sprzedaży eksportowej w Cersanit S.A. Kielce.

Cyz Tomasz - LISTA NR 5; autor książki pt. „Ariso (wyd. Fundacja Zeszytów Literackich), zbiór szkiców o operze, o związkach muzyki, teatru i literatury.

Czabeński Krzysztof - dziennikarz „Tygodnika Solidarność w 1981 r. Po 13 grudnia 1981 r. pisywał regularnie do „Tygodnika Wojennego. Przez ostatni rok istnienia „TW był członkiem redakcji. Swoje artykuły zamieszczał w „PWA - Przegląd Wiadomości Agencyjnych (1985-89). Od początku 1988 r. współredagował tygodnik „CDN - Głos Wolnego Robotnika, a od końca powyższego roku „Nową Gazetę. W czasie obrad Okrągłego Stołu wydawał „Kurier Okrągłego Stołu (z Krzysztofem Leskim i Józefem Orłem). Publikował w piśmie „Vacat. Autor książek: „ABC (1985) i „Marzec 81. Bydgoszcz (1987). B. szef PAP, mianowany 01.07.2006 na prezesa Polskiego Radia S.A. - były dziennikarz m.in. „Sztandaru Młodych i „Zarzewia. W latach 1967-1980 należał do PZPR.

CZACHOR Marek, Dr hab., fizyk, prof. Katedry Fizyki Teoretycznej i Metod Matematycznych PG, Gdańsk.

Czaja Dariusz - (ur.1961) antropolog kultury, redaktor kwartalnika „Konteksty, pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego. Redaktor dwóch tomów: „Mitologie popularne. Szkice z antropologii współczesności, Kraków 1994; „Metamorfozy ciała. Świadectwa i interpretacje, Warszawa 1999; w tym roku ukaże się w Krakowie własny tom D.C.: „Sygnatura i fragment. Narracje antropologiczne. Na stronie GNOSIS zamieścił obszerną recenzję filmu „Pi (źródło: eGNOSIS).

Czaja Ludwik - LISTA NR 6; prof. dr hab. Uniwersytetu Warszawskiego, informatyk.

Czajecka Bogusława - brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1995). Działalność żydowskich stowarzyszeń kobiecych (zawodowych, oświatowych i charytatywnych) w Krakowie 1869-1939.

Czajewska Janis Anna - LISTA NR 10; logopedka i terapeutka głosu, teatrolożka, Gdańsk. Absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego (od 2000-09) wydziału filologii polskiej - logopedii i teatrologii.

Czajka Michał - ŻIH, członek red. „KWARTALNIKA HISTORII ŻYDÓW. Publikacje: „Słownik biograficzny XX wieku, Wiedza Powszechna 2004.

Czajka-Stachowicz Izabela-Szwartz - powieściopisarka.

Czajkowska Barbara - polonofob, prezenterka w TVP2.

Czajkowska Bogumiła - LISTA NR 10; członek Zarządu Ligii Kobiet Polskich w Elblągu.

Czajkowska Stella - szwedzka pianistka, była więźniarką Auschwitz. Ocalała z powodu awarii komory gazowej.

Czajkowski Michał - LISTA NR 2; urodzony w 1934 r. w Chełmży. Członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. Jest profesorem biblistyki w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. W 1958 r. otrzymał święcenia kapłańskie, następnie pracował jako wikariusz i katecheta w Oleśnicy Śląskiej. W latach 1967-72 był wykładowcą Wyższego Seminarium Duchownego, Papieskiego Fakultetu Teologicznego i Instytutu Katechetycznego, a także kaznodzieją i penitencjarzem katedralnym, rektorem kościoła św. Marcina i duszpasterzem Polonii wrocławskiej we Wrocławiu. W latach 1972-76 był proboszczem parafii św. Jana Chrzciciela w Zgorzelcu, od 1976 wykłada na ATK. Jest czołowym propagatorem judaizacji Kościoła, m.in. należy do Komisji Episkopatu ds. Dialogu z Judaizmem oraz jest kościelnym asystentem żydomasońskiego miesięcznika „Więź. Przed Wielkanocą 2006 wystąpił w imieniu Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, z apelem do księży, by w Wielki Piątek nie śpiewano improperium „Ludu mój ludu, będącego według niego pieśnią antysemicką. W latach 1960-1984 tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL. 17 maja 2006 „Życie Warszawy, opierając się na dokumentach SB, przechowywanych w Instytucie Pamięci Narodowej, i przebadanych przez tamtejszych historyków podało, że w latach 1960-1984 ksiądz Czajkowski jako tajny współpracownik „Jankowski współpracował ze Służbą Bezpieczeństwa, donosząc m. in. na arcybiskupa wrocławskiego Bolesława Kominka, księdza Jerzego Popiełuszkę, Jacka Kuronia i Jana Józefa Lipskiego. Jednym z jego oficerów prowadzących miał być zdaniem Tadeusza Witkowskiego Adam Pietruszka, który miał uważać duchownego za jednego z najbardziej wartościowych agentów ulokowanych przez SB wśród kleru. Zwerbowany za pomocą szantażu obyczajowego. Wykładając teologię, zrobił dziecko swojej studentce. Autorytet moralny koszer-mediów. Wróg narodowców. Domagał się zamiany tytułów części rozdziałów i podrozdziałów Pisma Świętego. Z uwiedzioną studentką ma dorosłego syna, o czym w dwóch kolejnych numerach w 2001r. obszernie informował tygodnik „Tylko Polska, publikujac także zdjęcia dorosłego już syna. „W Tygodniku Powszechnym roiło się od różnych tekstów nawołujących do tego, aby Polacy przeprosili Żydów za Jedwabne. Nader typowy pod tym względem był tekst jednego ze szczególnie fetowanych autorów „TP ks. Michała Czajkowskiego: Dlaczego należy przepraszać za Jedwabne („Tygodnik Powszechny z 20 maja 2001 r.). Ks. Czajkowski, o którym sam Prymas Polski ks. kardynał Józef Glemp powiedział publicznie ponad rok temu, że robi bardzo złą robotę, znany jest ze skrajnego filosemityzmu i oczerniania obrazu Polski, nagłaśniania rzekomego polskiego antysemityzmu i katolickiego antysemityzmu (...). Jesienią 2001 r. tenże ks. Michał Czajkowski zrejterował z zorganizowanego podczas Festiwalu Nauki na ratuszu we Wrocławiu panelu polsko-żydowskiego po otwartym przygwożdżeniu przeze mnie jego kłamstw na temat najnowszej historii. Wyraziłem wówczas zdziwienie, jak ks. Czajkowski mógł wypowiadać na łamach „Gazety Wyborczej z 16-17 września 2000 r. tak kłamliwe stwierdzenie, że żaden Polak nie zginął od żydowskiego antypolonizmu, podczas gdy miliony Żydów zginęły od antysemityzmu. Poradziłem ks. Czajkowskiemu, by wreszcie zapoznał się z tak licznymi świadectwami na temat Polaków zamordowanych dzięki takim żydowskim komunistom, jak: Berman, Różański (Goldberg), Fejgin, Romkowski, Światło, Morel, Stefan Michnik, Gurowska, Brystygierowa, Wolińska etc. (od red. NW: patrz QUIZ: Zbrodnie UB) By zapoznał się z rozlicznymi świadectwami na temat mordowania Polaków na Kresach w latach 1939-41 przez zbolszewizowanych Żydów, wybicia całej polskiej wsi Naliboki i całej polskiej wsi Koniuchy przez sowieckich partyzantów żydowskich w czasie wojny etc. Zgromadzeni na sali słuchacze w ogromnej części obdarzyli moje stwierdzenia aplauzem, co doprowadziło ks. Czajkowskiego do desperacji i pośpiesznej rejterady z panelu (prof. Jerzy Robert Nowak, „Nasz Dziennik, 2002-11-23).

Czajkowski Tomasz - pisze w piśmie żydowskim „Scriptores, które jest wydawane przez Ośrodek „Brama Grodzka.

CZAPIGO Justyna – LISTA NR 18, socjolog.

Czapiński Janusz - LISTA NR 3; prof. dr hab., ur. 1951-01-25, profesor UW w Katedrze Psychologii Społecznej.

Czapla Jan - gen. dyw. WP (ur. 1925), poseł na Sejm PRL VI kadencji. Uczestniczył w walkach II wojny światowej w szeregach Gwardii Ludowej, przeszedł szlak bojowy 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego jako oficer polityczny. Swój szlak bojowy zakończył nad Łabą. Po wojnie ukończył studia historyczne w Wojskowej Akademii Politycznej im. F. Dzierżyńskiego. Od 1945 roku w aparacie politycznym podległego Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Brał udział w walkach z podziemiem niepodleglościowym. Należał do PPR i PZPR. Zajmował wysokie funkcje partyjne w wojsku, a następnie w centralnych władzach partyjnych na szczeblu krajowym, był zastępcą członka (1968-1971) i członkiem KC PZPR (1971-1975). 1963-1965 - zastępca dowódcy Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego ds. politycznych - Szef Zarządu Politycznego KBW. W latach 1965-1971 I zastępca Szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. W 1968 zabezpieczał od strony propagandowej interwencję WP w Czechosłowacji, uzasadniając ją jako bratnią pomoc. W 1963 dosłużył się stopnia generała brygady. W latach 1971-1972 pełnił funkcję Szefa Głównego Zarządu Politycznego WP. W 1972 r., jako bliski współpracownik Mieczysława Moczara, został usunięty z funkcji Szefa GZP przez gen. Jaruzelskiego. W latach 1972-1976 sprawował mandat poselski. Był podsekretarzem stanu (wiceministrem) w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (od czerwca 1972 do października 1975) i w Ministerstwie Oświaty i Wychowania (od maja 1982 do grudnia 1985). W latach 1975-1981 ambasador PRL w Indiach, Sri Lance i Nepalu. W okresie stanu wojennego był wojskowym komisarzem resortu oświaty i wychowania. W 1986 r. przeniesiony w stan spoczynku. W latach 1985-1990 - członek Prezydium Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa (od 1988 pod nazwą Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa). Długoletni członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego ZBoWiD. Odznaczenia: Order Sztandaru Pracy I i II klasy, Order Krzyża Grunwaldu III klasy, Order Odrodzenia Polski III, IV i V klasy, dwukrotnie Krzyż Walecznych, srebrny medal Zasłużonym na Polu Chwały i inne. W 1988 wpisany do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich.

Czaplicki Józef-Kurc Izydor - ur. 31 sierpnia 1911, zm. 26 czerwca 1985 w Warszawie. Organizował UB w Łodzi. Kierownik Wydziału I WUBP. Dyrektor Departamentu VII, a później dyrektor Departamentu III MBP, jego zadaniem było prześladowanie Armii Krajowej. Ze względu na znęcanie się tego Żyda nad Akowcami, przezwano go w bezpiece „Akower, co było żydowską wersją inicjałów AKOficer. Pułkownik LWP, dyrektor Departamentu I Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego od 1953, dyrektor Departamentu VII MBP, od 13 listopada 1956 do 27 listopada 1956 dyrektor Departmanetu I MSW, zwolniony po 1957. Urodzony w rodzinie pochodzenia źydowskigo. Członek KPP, PPR i PZPR. Absolwent kursu NKWD w mieście Gorki w 1941

Czaplicki Michał - LISTA NR 6; urodził się 7 sierpnia 1978 roku w Katowicach. Jest zastępcą Przewodniczącego Stowarzyszenia Forum Młodych Dyplomatów (w latach 2003-2005), pracuje w Instytucie Spraw Publicznych. Zajmuje się problematyką przyszłości Unii Europejskiej. Po trzecim roku studiów postanowił pogłębić swoją znajomość stosunków międzynarodowych i dostał się na Polsko-Francuski Program Studiów Europejskich SGH - Sciences Po, gdzie wybrał specjalizację: Unia Europejska. Uczestnik m.in. seminarium Instytutu Europejskiego i Instytutu im. Tobiasza Assera w Hadze we współpracy z UKIE. Organizator m.in. Pierwszego oraz Drugiego Polsko-Izraelskiego Forum Dialogu organizowanego pod patronatem UNESCO, Urzędu Prezydenta RP, MSZ RP, MSZ Republiki Izraela, Sejmu RP oraz izraelskiego. Od 2003 r. pracuje w Instytucie Spraw Publicznych, gdzie jest koordynatorem badań w Programie Europejskim. Był przewodniczącym frakcji liberalnej podczas symulacji obrad Parlamentu Europejskiego.

Czaplińska Maryna - LISTA NR 13; absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego (Wydział Filozoficzno-Historyczny, kierunek Kulturoznawstwo). „Oficjalnie Eurokoordynator, a tak naprawdę poszukiwacz zaginionych funduszy europejskich, ambasador Dorożki w świecie (w języku dyplomatycznym przyjęło się zwracać do takich osób: „Wasza Wysokość). To od niej zależy większość kontaktów Dorożkarni z zagranicznymi partnerami (...). Do najbardziej niewdzięcznych zadań eurokoordynatora należy zdobywanie dodatkowych środków na realizację szalonych pomysłów - a jak wszyscy wiemy budżet to prawdziwa pięta achillesowa rozbrykanych artystów. Jeżeli ktokolwiek usłyszy o unijnych pieniądzach do wydania, niech szybciutko da Marynie znać - póki nie będzie za późno! Na razie jeszcze nasz dzielny eurokoordynator nie stracił wiary i nadziei - ufa, że któregoś dnia podejmiemy w Dorożkarni gości z Ameryki a sami zawojujemy Japonię... Na szczęście nie trafiło na słabeusza - Maryna to duża i silna kobieta, która jest w stanie wiele przeżyć i wytrzymać. Niemniej przyjmując propozycję dyrekcji zaopiekowania się projektami międzynarodowymi Maryna nie wiedziała chyba co czyni! (źródło: www.dorozkarnia.pl).

Czaplińska Ruta - LISTA NR 13; ur. 10 września 1918 r. w Janowicach k. Kazimierza Dolnego, ps. „Ewa, szef Wydziału Łączności Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, więźniarka okresu stalinowskiego. Od stycznia 1942 r. należała do Armii Krajowej. W marcu 1945 r. przeniosła się do Łodzi, gdzie rozpoczęła studia w tamtejszym oddziale Szkoły Głównej Handlowej. Jednocześnie włączyła się do niepodległościowej działalności antykomunistycznej. Została członkiem Komendy Głównej Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, w której pełniła funkcję szefa Wydziału Łączności. W 1945 r. otrzymała stopień podporucznika czasów wojny. 5 kwietnia 1946 r. w Łodzi aresztowało ją UB. Po 19-miesięcznym śledztwie 3 listopada 1947 r. została skazana przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę 10 lat pozbawienia wolności. Była więziona kolejno w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, w więzieniu na Mokotowie, w Fordonie, Inowrocławiu i ponownie w Fordonie. Zwolniono ją 5 kwietnia 1956 r. Po odbyciu kary podjęła studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończyła na Uniwersytecie Wrocławskim. Następnie pracowała w administracji Instytutu Matematycznego PAN oraz jako starszy redaktor i tłumacz w wydawnictwie Politechniki Wrocławskiej. Była wieloletnią współpracowniczką znanego matematyka prof. Hugona Steinhausa. W latach 1981-1985 zaangażowała się w działalność Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego we Wrocławiu. Po 1989 r. została odznaczona m.in. londyńskim Krzyżem Armii Krajowej, dwukrotnie Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. Została także awansowana do stopnia porucznika. Publikowała m.in. na łamach pism „Nike, „Więź, „Niepodległość i Pamięć, „W drodze, „Przeciwko złu i „Zawołać po imieniu. Obecnie należy do środowiska „Fordonianek, czyli byłych więźniarek więzienia w Fordonie wchodzącego w skład Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego.

Czapliński Kazimierz - LISTA NR 13; profesor zwyczajny, doktor inżynier budownictwa lądowego ur. 16 kwietnia 1926 roku w Puławach w rodzinie ziemiańskiej. Przewodniczący Krajowej Rady Katolików Świeckich, członek Rady Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Świeckich, przewodniczący Społecznego Komitetu Panoramy Racławickiej; b. dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej. Nagrodzony m.in. Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (zespołowa III stopnia - 1983), Nagroda Senatu Politechniki Wrocławskiej (1988), Polonia Restituta Krzyż Kawalerski (1988), Medal Edukacji Narodowej, Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi. Liczne publikacje.

Czapliński Przemysław - LISTA NR 3 i 6; ur. 1962. Dr hab. Krytyk literacki, badacz prozy współczesnej, juror żydowskiej Nagrody Literackiej Nike. Od 2002 profesor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Laureat m.in. nagrody im. Ludwika Frydego (1997), nagrody Kościelskich (1998), nagrody Prezesa Rady Ministrów (1999) oraz nagrody im. Kazimierza Wyki (2004). Autor wielu książek krytycznoliterackich.

Czaputowicz Jacek - Były członek ruchu „Wolność i Pokój, współpracował z trockistą Jackiem Kuroniem i z żydotrockistowskim KOR-em. Zastępca Szefa Służby Cywilnej. Autor książek (!) politycznych, „Teorie stosunków międzynarodowych.

Czarczyński Wojciech - LISTA NR 15; prof. dr hab. inż.,elektronik, Politechnika Wrocławska, Wydział Elektroniki. Członek Bractwa Szyprów.

Czarkowski Konrad - aktor Teatru Żydowskiego w Warszawie.

Czarmińska Natasza - wspólnie z Jarkiem Sypniewskim wyreżyserowała film „Jestem Żydem, bo tak mi się podoba (1987).

Czarnecki Bartek - syn Ryszarda, brat Przemka. Kibic warszawskiej Legii. Był razem z bratem na meczu Legii z Vetrą w Wilnie.

Czarnecki Grzegorz - LISTA NR 6; redaktor naczelny wydawnictwa „Publishers w szczecinie, fotograf.

Czarnecki Marek Aleksander - poseł do Parlamentu Europejskiego z ramienia Samoobrony, w Parlamencie należy do frakcji Unia na rzecz Europy Narodów. Urodził się 22 marca 1959 roku w Sarnakach k. Łosic. W 2006 kandydował na urząd prezydenta Warszawy. Zajął ostatnie miejsce, zdobywając 695 głosów (0,15%). Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1986). Magister nauk prawnych Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego (1983). Aplikacja sędziowska (1986-1988), aplikacja adwokacka (1989-1993). Jako poseł jest delegatem do spraw stosunków z Izraelem. Był krótko prezesem RUCH SA i wyprowadzał duże pieniądze na spółki „matki, których udziałowcami byli członkowie jego rodziny. Jako prezes tępił też prasę narodową Leszka Bubla, blokując jej kolportaż.

CZARNECKI Piotr – LISTA NR 17, wiceprzewodniczący Biłgorajskiego Stowarzyszenia Kulturalnego im. I. B. Singera.

Czarnecki Przemek - syn Ryszarda. Ostatnio jego ojciec dementował w „Trybunie, że jego syn brał udział w bójce w trakcie meczu Legii z Vetrą. „Jak można rozpoznać na zdjęciu kogoś, kto jest zamaskowany? To jakaś kpina. Nie ma w tym logiki - denerwuje się Ryszard Czarnecki. „Mój syn był na trybunach, a nie na boisku - podkreśla i zapewnia, że jego syn nie jest chuliganem i na pewno nie bił się z policją. O tym, że syn dostał pałą, Czarnecki, sam zdeklarowany kibic, a nawet kandydat na prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej, przyznał już we czwartkowym „Fakcie - przypomina „Trybuna. Przemysław Czarnecki był w Wilnie na meczu Legii z Vetrą razem z bratem Bartkiem. „Doświadczeni w bójkach chuligani dali drapaka, a outsiderzy, jak Przemek, dostali się pod pałkę (...). On jest studentem prawa i nie w głowie mu bijatyki - ręczy za syna europoseł. 23-letni Przemek wrócił z meczu poobijany. Ojciec wysłał go nawet do szpitala, skąd po obserwacji został wypuszczony. Kibiców Legii, którzy znają, albo przynajmniej kojarzą Czarneckiego juniora, ogarnia pusty śmiech, bo to jego rozpoznają na pierwszej stronie poniedziałkowego „Życia Warszawy. Pod zdjęciem podpis: „Kibole Legii zdemolowali Wilno i plany własnego klubu - cytuje „T. Skoro taki grzeczny, to po co razem z innymi wybiegał na murawę boiska i to z zamaskowaną twarzą? Chyba nie po to, żeby z bliska lepiej widzieć. Musiał przecież wiedzieć, że łamie prawo - mówi dziennikowi jeden z kibiców Legii. To oczywiście nie jest żaden zakapior, prawdziwi zakapiorzy raczej nie angażują się w burdy pijackie, choćby dlatego, że wiedzą, czym to grozi - podkreślił. Dodał, że dlatego, iż młody Czarnecki był zamaskowany, wątpi, by mu cokolwiek udowodniono („Wirtualna Polska z dn. 13.07.2007).

Czarnecki Ryszard - wcześniej ZChN; wywalony z Samoobrony. Był posłem kilku partii, obecnie jest eurodeputowanym. Urodzony 25.01.1963 r. w Londynie, z wykształcenia historyk, Uniwersytet Wrocławski (1986). Na początku stanu wojennego był koordynatorem kolportażu całkowicie opanowanego przez lewackich Żydów „Tygodnika Mazowsze na uczelni. Po studiach zatrudniony w obsadzanym rutynowo przez masonów Archiwum Akt Nowych w Warszawie. W latach 1986-89 współredaktor pisma Niezależnego Zrzeszenia Studentów „Nurt. W 1988 r. wyjeżdża do Londynu, gdzie podejmuje pracę w redakcji „Myśli Polskiej. Po kilku miesiącach przechodzi do opanowanego w całości przez Zakon „Dziennika Polskiego. W latach 80. R.Cz. nawiązuje kontakt z masonem, okultystą - Władysławem Brulińskim. Zostaje członkiem Zakonu Martynistów, szczególnie wyspecjalizowanego w antykatolickiej dywersji kierunku Masonerii Okultystycznej Regularnej. W tym samym kręgu uczestniczy również Henryk Goryszewski. Powstanie Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego pod egidą wolnomularza Wiesława Chrzanowskiego jest jego inicjatywą. Czarnecki poniesiony euforią uchyla nawet rąbka tajemnicy, mówi publicznie o ZChN jako o „Zakonie Ideowym („Myśl Polska 17 VII 1994 r.). Celem partii nie jest jednak działanie dla dobra narodu, wręcz przeciwnie, zgodnie z martynistycznym programem, ZChN ma kanalizować wszelkie inicjatywy narodowe, i co gorsza, kompromitować ten kierunek polskiej myśli politycznej. Zostaje posłem I kadencji (1991-93), w rządzie Hanny Suchockiej pełni funkcję wiceministra Kultury i Sztuki. W wyborach prezydenckich w 1995 r., wówczas p.o. Prezes ZChN, Ryszard Cz. popiera kandydaturę Hanny Gronkiewicz-Waltz, w ostatniej chwili, gdy ta kandydatura traci jakiekolwiek szanse, przerzuca ponownie poparcie ZChN na korzyść Lecha Wałęsy. W wyborach parlamentarnych 1997 r. zostaje wybrany na posła z listy AWS we Wrocławiu. Mianowanie R.Cz. przez Premiera Buzka na szefa Komitetu Integracji Europejskiej, komentowane jako przeciwwaga dla Bronisława Geremka, nie wywołało sprzeciwów Unii Wolności. No cóż... można żartem powiedzieć - właściwy człowiek na właściwym stanowisku. Czarnecki dla WP (2.08.2007r.): „Niezależnie od tego, co się wydarzy, nowy klub parlamentarny Samoobrony powstanie. Nastąpi to przed lub w trakcie następnego posiedzenia Sejmu - zapowiedział w rozmowie z Wirtualną Polską Ryszard Czarnecki. Komentarze internautów: „Polityczna prostytutka?; „Czarnecki to bezideowy pasożyd, żerujacy na głupocie społeczeństwa. Zresztą nie on jeden. Jakie społeczeństwo, tacy politycy...; „Zdradził wszyskie partie, których był członkiem! Strzeżcie się! Poszukuje następnej!; „Typowy żydowski polityk, pływak, tam się idzie, gdzie mozna coś ugrać....

Czarnocha Jakub Dawid - w okresie stalinowskim zajmował się dostawą żywności dla stalinowskich partyjniaków! Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski (Źródło: „Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, Warszawa 1978-92).

Czarnota Kazimierz - „Filozof. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, uczeń Romana Ingardena i Izydory Dąmbskiej. Pracował w wydawnictwach naukowych, m.in. w PWN, gdzie kierował Redakcją Filozofii z Biblioteką Klasyków Filozofii. Wykłada logikę na Uniwersytecie Warszawskim (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 10).

CZARNOTA Róża – LISTA NR 18, wykonała muzykę (kołysanka żydowska) do filmu „Pięć moich matek (1998).

Czarny Tadeusz - dyrektor Wydziału Edukacji i Kultury UMK.

Czarzasty Janusz - Były zastępca prezesa Pekao SA.

Czarzasty Włodzimierz - polonofob. Do 1990 r. był członkiem PZPR, potem związany z SLD; powiązania ze starą PRL-owską, SB-cką, PZPR-owską nomenklaturą. Współwłaściciel, prezes i dyrektor naczelny wydawnictwa Muza S.A., był także członkiem rady nadzorczej spółki producentów Euromedia. Doradca ds. mediów byłego premiera Cimoszewicza. Były przewodniczący Rady Nadzorczej Polskiego Radia, jeden z liderów Stowarzyszenia Ordynacka. Jeden z bogaczy i „magnatów PRL-u-bis. Zeznania i wypowiedzi wielu osób czynią z niego jedną z wiodących postaci tzw. afery Rywina.

Czaykowski Bogdan - LISTA NR 3, ur. 1932, poeta, krytyk literacki, historyk, tłumacz. W 1940 wywieziony wraz z rodzicami w głąb ZSSR w okolice Samarkandy i Aszchabadu. W 1942 znalazł się w Iranie, następnie do 1946 przebywał w obozie dla sierot w Indiach. W 1948 osiadł w Anglii. Redagował pismo „Życie Akademickie. Od 1956 - w redakcji „Merkuriusza Polskiego, od 1959 „Kontynentów - Nowego Merkuriusza. W latach 1960-1962 redaktor naczelny „Kontynentów. W 1962 wyjechał do Kanady i został profesorem uniwersytetu British Columbia w Vancouver, gdzie w 1974 objął katedrę slawistyki. Zredagował polski dział Dictionary of Literary Biography.

Czazow Jewgienij - profesor, był osobistym lekarzem Breżniewa. Utrzymywał kontakty towarzyskie z Andropowem, dzięki czemu to on pierwszy dowiedział się o śmierci Breżniewa.

Czech Mirosław W latach 1982-84 w Krakowie kolportował wydawnictwa krakowskie i ogólnopolskie. Działał w legalnym Ruchu Studentów Mniejszości Ukraińskiej i związanym z nim nielegalnym Bractwie Studentów Ukraińskich, gdzie uczestniczył w wydaniu 1-2 numerów biuletynu, był autorem programu tej organizacji. W latach 1983-89 był redaktorem i wydawcą „Biuletynu Wiernych wydawanego przez laikat kościoła greckokatolickiego w języku ukraińskim. Współpracował z lubelskim pismem „Spotkania, oraz warszawskimi pismami: „Nowa Koalicja, „Samostanowienie, „Krytyka - jako tłumacz, autor artykułów. Był współzałożycielem „Biuletynu Polsko-Ukraińskiego. Były poseł Uni Wolności, polonofob, publicysta m.in. „Gazety Wyborczej.

CZECHOWSKA Bogna - (ur. 1962) Studia w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1983-88. Zajmuje się malarstwem, ilustracją, fotografią i projektowaniem wnętrz. W latach 1991-2002 miała 10 indywidualnych wystaw w Polsce, Kanadzie i Japonii. Udział w blisko 20 wystawach zbiorowych w kraju i w Europie. źródło: fzp.jewish.org.pl

Czechowski Jan - (ur. 16 maja 1894 - zm. 14 grudnia 1972) . Od 21 lipca 1944 do 31 grudnia 1944 był kierownikiem resortu sprawiedliwości w PKWN. W latach 1944-1947 był posłem do KRN. Należał do SL „Wola Ludu.

CZECHOWSKI Wojciech – LISTA NR 18, profesor doktor habilitowany, polski biolog specjalizujący się w myrmekologii. Pracownik Muzeum i Instytutu Zoologi PAN.

Czeczot Andrzej - (ur. 27 października 1933 w Krakowie) polonofob, lewak, rysownik bochomazów, grafik i twórca filmów animowanych. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (studiował w Katowicach na Wydziale Grafiki, filii krakowskiej ASP; dyplom w 1957). Internowany w czasie stanu wojennego. Od 1982 do 1997 mieszkał i pracował w USA. Zadebiutował w tygodniku „Szpilki w 1956. W PRL publikował rysunki w wielu tytułach; rozpoczął też współpracę z niemieckim „pardonem i amerykańskim „The New Yorker. Obecnie stale publikuje w „Polityce i „Nie. Swoimi bazgrołami lubi obrażliwie szydzić z Polski i Polaków.

Czejarek Roman - polonofob, prezenter telewizyjny i radiowy, dziennikarz, pisze do „Gazety Wyborczej, „Rzeczpospolitej, „Polityki, „Przeglądu Tygodniowego, „Tygodnika Kulturalnego, „Spotkań, „Żołnierza Polskiego, studenckiego „itd, „Zielonego Sztandaru.

Czejarek Roman - Polonofob, prezenter telewizyjny i radiowy, dziennikarz, pisze do: „Gazeta Wyborcza, „Rzeczpospolita, „Polityka, „Przegląd Tygodniowy, „Tygodnik Kulturalny, „Spotkania, „Żołnierz Polski, studenckiego „itd, „Zielony Sztandar.

Czekalski Marek - Wachter - były prezydent Łodzi z ramienia Uniii Wolności, zamieszany w afery korupcyjne, obecnie zatrudniony w Urzędzie Miejskim przez Żyda Kropiwnickiego (2007r.) Od 1978 r. współpracował ze środowiskiem korowskim w Łodzi: drukował „Biuletyn Informacyjny i pismo „Spotkania (z W. Hemplem). Kolportował książki i wydawnictwa II obiegu, później także „Tygodnik Mazowsze, w łódzkich zakładach pracy (z Henrykiem Kanią, Anną Bazel i „Arturem). Wspomina: „Kolportowałem w regionie łódzkim „TM w okresie 1983-1987. Rozprowadzałem go w zakładach pracy, w których mieliśmy struktury oraz wśród znajomych. Przesyłaliśmy również wraz z Markiem Edelmanem, Jerzym Dłużniewskim i Ryszardem Kostrzewą informacje z Łodzi do redakcji „TM, najczęściej do Anki Dodziuk, później także do Anki Bikont. Uczestniczył w wydawaniu „Głosu Łodzi (dla którego pisali: Jacek Kwaśniewski, M. Markiewicz, M. Cypryk). Internowany od 13 grudnia 1981 r. do 13 grudnia 1982 r. (Łęczyca, Łowicz, Kwidzyn). Pobity w obozie dla internowanych w Kwidzynie. Po wyjściu na wolność zwolniony z pracy w „Polamilu. W ośrodku w Łowiczu uczestniczył m.in. w głodówce przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Od Sierpnia 80 współtworzył NSZZ „Solidarność (szef Komisji Zakładowej „Polanilu, członek Zarządu Regionu Ziemi Łódzkiej, przewodniczący Ogólnopolskiej Komisji Włókniarzy, delegat na I Krajowy Zjazd „S). Działał w Regionalnej Komisji Wykonawczej (1982-88, z M. Edelmanem, R. Kostrzewą, J. Dłużniwskim, P. Lipskim).

CZEKANOWICZ Anna LISTA NR 18, ur. 1952. Karierę artystyczną rozpoczęła w 1974 r., kiedy to w gdańskich „Literach opublikowała pierwsze wiersze. Jest autorką licznych książek poetyckich, wśród których najważniejsze to: „Ktoś kogo nie ma (1976), „Więzienie jest tylko we mnie (1978), „Pełni róż obłędu (1983; wydane wraz ze Zbigniewem Joachimiakiem), „Najszczersze kłamstwo (1986), „Śmierć w powietrzu (1991) i „Wciąż widzę twarze (1994). Czekanowicz jest także autorką opowiadań opublikowanych w II tomie antologii kultury współczesnej „Transgresje (Odmieńcy), pod redakcją Marii Janion i Zbigniewa Majchrowskiego. Publikowała w „Punkcie, „Tytule i innych czasopismach. Współtworzyła scenariusz pierwszych odcinków serialu telewizyjnego „Radio Romans oraz ponad 150 odcinków serialu radiowego „Ulica Kwietna, emitowanego przez Radio Gdańsk w latach 1995-1998. Dla teatru Wybrzeże adaptowała „Alicję w Krainie Czarów (premiera w listopadzie 1998 r.). W latach 1978-1990 była kierownikiem literackim Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, w roku 1990 otrzymała stypendium Agencji Informacyjnej USA. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, prezesem zarządu gdańskiego oddziału tej instytucji oraz członkiem ZAiKS.

CZEKANOWSKA-KUKLIŃSKA Anna - LISTA NR 5; ur. w 1929 we Lwowie, etnomuzykolog. Jest córką słynnego etnografa, badacza Afryki, Jana Czekanowskiego. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie w Poznaniu, doktoryzowała się i habilitowała na UW w zakresie muzykologii i etnomuzykologii („Pieśni biłgorajskie 1958, „Ludowe melodie wąskiego zakresu w krajach słowiańskich 1968). W 1976 roku objęła stanowisko profesora w Instytucie Muzykologii UW, którego była dyrektorem do 1991 (od 1976 profesor). Od 2000 roku jest emerytowanym profesorem w Instytucie Muzykologii UW oraz profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jest członkiem szeregu międzynarodowych towarzystw naukowych. Osoby związane ze środowiskiem Domu Tańca, a zwłaszcza jego założyciele w początkach istnienia (połowa lat 90) były albo jej uczniami albo często kontaktowały się z prof. Czekanowską w sprawach naukowych i ideowych, z powodu jej żywego zainteresowania ruchem „revival.

Czembrowski Jarosław - jest redaktorem serwisu Internetowa Baza Filmu Polskiego (filmpolski.pl) w Łodzi. źródło: fzp.jewish.org.pl

Czepanis Adam - Dyrektor sprzedaży - „Gazeta Wyborcza, ul. 27 Grudnia 3, 61-737 Poznań.

Czeremski Maciej - LISTA NR 10; mgr, religioznawca, pracownik naukowy UJ Instytutu Religioznawstwa, doktorant.

Czerepok Hubert - LISTA NR 6; jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Jego twórczość obejmuje różne media, od wideo, przez rysunki, filmy found footage, instalacje, po projekty multimedialne i działania w przestrzeni publicznej. Ze Stevem Rushtonem, tworzył death-metalową grupę Children of Sodom. W duecie artystycznym Magisters (ze Zbyszkiem Rogalskim) produkował absurdalne fotografie i filmy. Wielowątkowa twórczość Czerepoka wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom. Aktualnie artysta mieszka i pracuje w Zakopanem.

Czermińska Małgorzata - LISTA NR 15; ur. w 1940 roku w Lubomlu na Wołyniu. Prof. dr hab., literaturoznawca, jest profesorem na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie wykłada współczesną literaturę polską. Kierownik Zakładu Współczesnej Literatury Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Jest przewodniczącą Międzynarodowego Naukowego Komitetu Studiów Polonistycznych. Przewodniczy także Komitetowi Nauk o Literaturze PAN. Napisała m.in. „Teodor Parnicki (1974). Publikuje m.in. w „Tygodniku Powszechnym.

Czernek Joanna - dziennikarka „Nad Sołą i Koszarawą, Żywiec.

Czernek Joanna - Instytut Studiów Międzynarodowych UWr, Towarzystwo Polsko-Izraelskie „Nadzieja - Hatikvah, tematyka żydowska.

Czerner Olgierd Władysław - LISTA NR 15; ur. 15 kwietnia 1929 w Świętochłowicach, architekt, profesor zwyczajny Politechniki Wrocławskiej (obecnie emerytowany), specjalizujący się w dziedzinach historii architektury, konserwacji zabytków architektury i urbanistyki i muzeografii w Instytucie Historii Architektury, Sztuki i Techniki. Pracę na Politechnice podjął w 1951, równocześnie w latach 1955-1965 był konserwatorem Wrocławia. Założyciel Muzeum Architektury we Wrocławiu (1965) i wieloletni jego (do 1999) dyrektor. Habilitował się w 1969, tytuł profesora uzyskał w 1977. Od 1978 do 1990 członek Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, w latach 80. wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Odbudowy Panoramy Racławickiej. Członek wrocławskiego oddziału Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, autor licznych publikacji, promotor kilkunastu prac doktorskich.

Czerniaków Adam - ur. 30 listopada 1880 w Warszawie, zm. 23 lipca 1942 w Warszawie, inżynier, działacz gospodarczy, oświatowy i społeczny, senator, publicysta, autor wierszy okolicznościowych w języku polskim, podczas okupacji prezes judenratu w getcie warszawskim. Inżynier, absolwent Politechniki w Dreźnie i Warszawie. Działacz żydowskich związków zawodowych. Senator RP w latach 1930-35. Prezydent Warszawy, Stefan Starzyński, mianował go prezesem Żydowskiej Gminy Wyznaniowej we wrześniu 1939 roku. Polonofob, odbył w Krakowie w marcu 1940 roku konferencję z Niemcami, z której notatki wskazują na to, że w rozmowie z Niemcami, aby się im przypodobać, za wrogów Żydów uważał on nie Niemców, lecz Polaków (Stefan Nowicki, „Wielkie nieporozumienie, Sydney 1970). Popełnił samobójstwo 23 lipca 1942 roku w getcie warszawskim na znak protestu przeciwko braku reakcji zagranicznych (głównie z USA) środowisk żydowskich na mordowania Żydów przez Niemców.

Czerniawski Iwo - przypadek bardziej psychiatryczny niż polityczny, niejaki komunista Iwo Czerniawski z Warszawy chodzi po stolicy w przebraniu radzieckiego marynarza i wieszczy walkę klas. Wiek ok. 20 lat, uczy się w szkole muzycznej 1 stopnia im J. Elsnera przy ulicy Miodowej.

Czernichow Abram - Polonofob, komunista, syn Chaskiela, właściciela huty szkła. Od 1924 działacz Związku Młodzieży Komunistycznej w Białymstoku i Warszawie (1924-26). 1924 i 1926-28 więziony za działalność antypaństwową. Od 1928 działał ponownie w Białymstoku, ale już w szeregach Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, która dążyła do oderwania Białegostoku od Polski. Był także sekretarzem Komitetu Miejskiego Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. Aresztowany ponownie w 1929 i skazany na 6 lat więzienia. W 1932 uzyskał 4-miesięczny urlop. Po jego upływie nie zgłosił się do więzienia. Ujęty w Grodnie w 1933 został skazany na dodatkowe 4 lata więzienia. W wyniku starań rodziny został zwolniony z więzienia już w 1935, rzekomo ze względów zdrowotnych (widać, że więźniom komunistycznym nie działa się aż taka krzywda, jak to wmawiano ludzion w PRL). Tymczasem natychmiast po wyjściu z więzienia wrócił do pracy partyjnej, tym razem w okręgu wileńskim, a od lipca 1936 w Poznaniu. W 1938, zgodnie z uchwałą Międzynarodówki Komunistycznej w Moskwie, wchodził w skład grupy działaczy, której zadaniem było rozwiązanie organizacji partyjnych. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939, wysługiwał się okupacyjnej władzy sowieckiej w Białymstoku; był w aparacie partyjnym i dyrektorem Okręgowego Zarządu Kin. Prezes gminy żydowskiej w Warszawie. Podczas okupacji prezes judenratu w getcie warszawskim. Odbył w Krakowie w marcu 1940 roku konferencje z Niemcami, z której notatki wskazują na to, że w rozmowie z Niemcami, aby się im przypodobać, za wrogów Żydów uważał on nie Niemców, lecz Polaków (Stefan Nowicki, „Wielkie nieporozumienie, Sydney 1970); Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 zgłosił się jako ochotnik do Armii Czerwonej.

Czernicka Zofia - Dziennikarka telewizyjna, partnerka Krzysztofa Kolbergera.

CZERNIEJEWSKI Krystyn - lek. spec. psychiatra. Licencjonowany psychoterapeuta w Oświęcimiu. Przewodniczący Stowarzyszenia Ochrony Zdrowia Psychicznego „Nadzieja.

Czerniewicz Marek - stypendysta European Association for Jewish Culture w Londynie. Kompozytor, za skomponowanie pieśni o getcie nagrodzony przez E.A. for Jewish Culture. A oto pozostałe utwory: „Maki Matki Boskiej na chór żeński, „Mayn Weg na zespół klezmerski (czytaj żydowski), „Ukrzyżowany również za nas na orkiestrę, „Mayn yowl na głos męski i zespół, „Miserere - medytacja na wiolonczelę i smyczki.

CZERNUSZYN Marek – LISTA NR 18, prezes Fundacji Edukacji i Przedsiębiorczości.

CZERSKA Barbara – LISTA NR 17, dr., jest psychologiem pracującym w CO, jest członkiem Polskiej Unii Onkologii

CZERSKA Barbara – LISTA NR 17, dr., jest psychologiem pracującym w CO, jest członkiem Polskiej Unii Onkologii

Czerwiec Piotr - Warszawa. Od początku stanu wojennego do 1989 r. organizował kolportaż prasy i książek w środowisku akademickim, w służbie zdrowia oraz na terenie Ochoty (siatka „Elektron). Do czerwca 1982 r. uczestniczył w wydawaniu metodą fotograficzną gazetki 16 WDH im. Zawiszy Czarnego - „Sulimczyk. Od końca 1982 do połowy 1984 r. zawoził większe ilości pism i wydawnictw niezależnych do i z Wrocławia. Był sekretarzem KKK Niezależnego Zrzeszenia Studentów (1989). Publikował, przygotowywał makiety, kolportował „Informator Niezależnego Zrzeszenia Studentów Politechniki Warszawskiej (1988).

Czerwińska Anna - LISTA NR 8 i 10; feministka, w Fundacji Feminoteka koordynatorka kampanii świadomościowej i debat regionalnych Gender Index, organizatorka np. konferencji pt. „Być kobietą na rynku pracy. Genderowy Index problemów - (2007). Członkini min. Porozumienia Kobiet 8 marca, pracowała w Ośrodku Informacji Środowisk Kobiecych OŚKa.

Czerwiński Artur - koordynator oddziału gdańskiego Kampanii Przeciw Homofobii.

CZERWIŃSKI Piotr – LISTA NR 17, ur. 1972, publicysta i pisarz. Ukończył studia z zakresu dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim, zadebiutował powieścią Pokalanie, wydaną przez Świat Książki w 2005. Mieszka w Warszawie.

Czerwonogóra Katarzyna - sekretarz Żydowskiego Stowarzyszenia „Czulent w Krakowie. źródło: fzp.jewish.org.pl

Członek Komisji Komparatystycznej przy Międzynarodowym Komitecie Slawistów. Przewodnicząca Oddz. Bydgoskiego Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza i Komisji Komparatystycznej TLiAM. Członek Zarządu Głównego TLiAM. Kierownik m.in. Zakładu Literatury Powszechnej i Komparatystyki UKW. Naukowo i dydaktycznie zajmuje się szczególnie literaturą polską XX wieku i literaturą powszechną w kontekście porównawczym i kulturowym.

Czopek Katarzyna - LISTA NR 5; przewodnicząca Polskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Tybetu, związana z Towarzystwem Przyjaciół Ukrainy.

Czopnik Joanna Rochel - Forum Żydów Polskich.

Czorkower Salomon - 1903-43, Vide „Słownik Biologów Polskich.

Czub Andrzej - wspólnie z Maciejem Płażyńskim i A. Olechowskim-Brendweinnem rozdawał publiczne pieniądze na tworzenie tzw. ośrodków kultury. „List otwarty USOPAŁ do premiera RP, pana Jarosława Kaczyńskiego z dn. 7 lutego 2007 r.: „Opiekunem i dyrygentem tych operacji jest stary agent służb specjalnych, a także od lat konsul Polski w Argentynie - pan Czub....

Czub Tomasz - LISTA NR 10; dr, psycholog, pracownik naukowy Instytutu Psychologii UAM i Wydziału Psychologii SWPS w Warszawie.

Czubak Ireneusz - mieszka w Krakowie. Brał udział w koncercie muzyki żydowskiej w Zamościu (śpiew, klarnet, saksofon, duduk). Koncert był zorganizowany z okazji odsłonięcia pomnika króla Dawida (Psalmisty) w Zamościu.

Czubek Grażyna - członek Zespołu Fundacji im. Stefana Batorego (Przeciw Korupcji).

Czubówna Krystyna - pracownica Telewizji Polskiej. W dniu 28.01.99 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Czudec Joanna - LISTA NR 4 i 5; Program Translatorski ©Poland oraz inne działania Instytutu Książki promujące za granicą współczesną literaturę polską.

Czura Marian - autor filmu dokumentalnego „Jego życie to taniec (2004). Film opowiada o tancerzu Sylvinie Rubinsteinie.

CZWÓRNÓG Bogusław – LISTA NR 17, dr inż., zastępca dyrektora w Instytucie Spawalnictwa na Politechnice Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki.

CZYKWIN EUGENIUSZ - na liście Macierewicza, imię ojca: Grzegorz, ur. 12 września 1949 r., Orla; poseł bezpartyjny, stanowisko: wiceprzewodniczący Komisji Mniejszości. TW kryptonim: Izydor kryptonim Del. UOP w Białymstoku. Akta archiwalne zachowane, data zaprzestania kontaktów: 13 wrzesnień 1989 r.

Czyński Czesław - para-mason, parapsycholog, okultysta uznawany za maga. 1 lutego 1912 ustanowił Wielką Narodową Lożę O.T.O. (Ordo Templi Orientis Order Templariuszy Wschodu) dla krajów słowiańskich. Wprowadzony w Paryżu do Zakonu Martynistów, zdobył najwyższe godności i został mianowany Suwerennym Generalnym Delegatem na Rosję i Polskę. Przed I wojną światową przebywał w Petersburgu. W 1926 został oskarżony o postępowanie niezgodne z konstytucją Zakonu Martynistów i został zmuszony do jego opuszczenia. Praktycznie natychmiast założył Zakon Białego Wschodu, który stał się miejscem spotkań satanistów. Czyński zyskał światową sławę dzięki znajomości okultyzmu i zdolnościom hipnotyzerskim.

Czyński Jan - polonofob, dywersant, z żydowskiej rodziny frankistów, jeden z głównych prowokatorów i podburzycieli w wypadkach dnia 15 sierpnia 1831 r. w Warszawie. Mickiewicz napisał o nim: „Pół jest żydem, pół Polakiem, pół cywilnym, pół żołdakiem, pół jakobinem, pół żakiem, lecz za to całym łajdakiem.

Czyżewski Krzysztof - LISTA NR 5 i 9; polonofob, felietonista żydowskiego pisma „Midrasz. Ur. w 1958 r., absolwent polonistyki UAM w Poznaniu, animator kultury, poeta i eseista. W 1990 roku jeden z inicjatorów powstania Fundacji „Pogranicze i jej prezes. To ta fundacja wydała najbardziej oszczerczą i kłamliwą wobec Polski i Polaków książkę ostatnich lat - „Sąsiedzi - kłamstwa i oszustwa Jana Grossa. Twórca i dyrektor sejneńskiego Ośrodka „Pogranicze - sztuk, kultur, narodów. Założyciel i redaktor naczelny pisma „Krasnogruda. Stały współpracownik paryskiej „Kultury, „Books in Canada (Toronto); członek zespołów redakcyjnych pism: „Frahmenty (Mińsk) i „Kulturen Zivot (Skopje). źródło: fzp.jewish.org.pl

Czyżewski Marek - LISTA NR 2; socjolog kultury. Wykładowca Collegium Civitas w Warszawie.

Czyżyk Herszke Jednorączka - szpicel, donosiciel tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831 r.

CZYŻYŃSKI Marian – LISTA NR 17, emeryt.

CZYŻYŃSKI Marian – LISTA NR 17, emeryt.

Ćirlić Dorota Jovanka - LISTA NR 5 i 10; redaktor, tłumacz, Warszawa; liczne przekłady i publikacje m.in. w „Gazecie Wyborczej i miesięczniku „Dialog.

Ćwiklińska-Kożuchowska Elżbieta - LISTA NR 10; kierownik programu Klasa Kobiet, Warszawa.

ĆWIKLIŃSKI Adam - prokurator, ur. 14.08.1914 r. w Wilnie. Rodzice: Adam i Stefania z d. Szczesnowicz. Magister prawa USB. Uczestnik kampanii wrześniowej. Od 1939 do 1945 był trenerem boksu, palaczem, portierem i dyrektorem hoteli w Wilnie. W 1945 roku wstępuje do WP. Był aplikantem w Prokuraturze w Białymstoku i Krakowie. Oficer śledczy w Prokuraturze w Katowicach. Awansowany na stopień płk w 1962 roku. Podprokurator we Wroclawiu, wiceprokurator w Katowicach, prokurator NPW. W 1971 roku przeniesiony do rezerwy. Zmarł w 1987 w Warszawie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia Krzysztofa Szwagrzyka. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Ćwiok Tomasz - „Poland Monthly o przygotowywanym pozwie zbiorowym przeciwko Leszkowi Bublowi. W miesięczniku „Poland Monthly z lutego 2006 r. ukazał sie artykuł Tomasza Ćwioka pt. „Refining Attitudes, omawiający problem dystrybucji w Polsce wydawnictw antysemickich Leszka Bubla oraz przygotowywany pozew zbiorowy przeciwko niemu. Podkreślona jest rola Stowarzyszenia „Otwarta Rzeczpospolita w działaniach prawnych, które zostaną podjęte przeciwko Bublowi, jak również wsparcie udzielane przez prawników współpracujących z Helsińską Fundację Praw Człowieka. Artykuł kończy się konkluzją Pauli Sawickiej, Prezesa Stowarzyszenia „Otwarta Rzeczpospolita, że „kije bejsbolowe oraz komory gazowe są jedynie końcem procesu zaczynającego się od słów, 10 luty 2006; kliknij na poniższy Link, aby przeczytać artykuł:

http://www.polandmonthly.pl/more.php?id=Y1139491252PM43eb41b404974&div=Issues

• Wielka Encyklopedia Żydów
  Leszka Bubla. Wystarczy tylko przejść się po trudnych nawet do zliczenia różnych festiwalach, wystawach, przeglądach i pokazach filmów, targach książek, odczytach i prelekcjach i zebrać pięknie wydane foldery, także z notkami biograficznymi. [...]
  
  
• Dekret
  z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk. [...]  
  
  
• Jak Berman konspirował Żydów w Polsce...
  Dnia 10.11.45 roku KRN wydała Dekret, który pozwalał w sposób ściśle tajny na masową skale zmieniać nazwiska. [...]
  
  
• Jak łatwo było zostać Polakiem
  W 1948 rok Konsulat RP w Rzymie alarmował Ministerstwo Administracji Publicznej... Żydzi w Zarządzie Miasta Krakowa  masowo fałszują potwierdzenia polskiego obywatelstwa. [...]
  
  
• List nr. 1-16