Bez rewolucji opartej na humanistycznych wartościach żydowskie plemię nie będzie zasługiwało na własne państwo

Artykuł redakcyjny Ha’aretz, 7 lipca 2014

Żydowskiej zemsty ciąg dalszy – 2-letni Mohammed Malaka zamordowany w izraelskim nalocie 9 lipca 2014, jeden z wielu

Brak słów, by opisać okrucieństwo dokonane przypuszczalnie przez 6 żydów na Mohammedzie Abu Khdeirze z Shoafat. Pomimo tego, że cenzura zabrania publikowania szczegółów tej straszliwej zbrodni i tożsamości jej domniemanych sprawców, świadectwo rodziny Abu Khdeir – zgodnie z którym chłopiec został spalony żywcem – przeraziłoby każdego śmiertelnika. Ten, kto nie jest usatysfakcjonowany tym opisem, może obejrzeć film grozy, na którym izraelska policja graniczna brutalnie bije Tariqa Abu Khdeira, 15 letniego kuzyna zamordowanej ofiary.

Izraelska policja szybko zaszufladkowała morderców jako „żydowskich ekstremistów”, mając na myśli, że nie są oni częścią stada, są odszczepieńcami, „chwastami”. To sposób policji na usprawiedliwienie grzechu, żeby „uczynić robactwo koszernym”. Ale robal jest wielki, ma wiele odnóży. Dosięgnął żołnierzy i innych młodych Izraelczyków, którzy opanowali portale społecznościowe nawoływaniami do zemsty i nienawiści do Arabów. Robal został ochoczo przyjęty przez członków Knesetu, rabinów i osoby publiczne, które zażądały zemsty. Nie ominął również premiera, który oświadczył, że: „Szatan nie stworzył jeszcze zemsty za krew małego dziecka”.

Mordercy Abu Khdeira nie są “żydowskimi ekstremistami”. Są spadkobiercami i budowniczymi kultury nienawiści i zemsty, którą kultywują i pielęgnują przewodnicy „żydowskiego państwa”: Ci, dla których każdy Arab jest zaciekłym wrogiem tylko dlatego, że jest Arabem; ci, którzy milczeli podczas meczów Beitar Jerusalem, kiedy fani drużyny krzyczeli „Śmierć Arabom” do arabskich graczy; ci, którzy nawoływali do oczyszczenia państwa z arabskiej mniejszości, lub przynajmniej wypędzenia ich z domów i miast żydowskich.

Nie mniej odpowiedzialni za morderstwo są ci, którzy nie powstrzymali żelazną ręką przemocy izraelskich żołnierzy przeciwko palestyńskim cywilom, i którzy nie przeprowadzili śledztw w sprawie skarg „ze względu na brak zainteresowania społecznego”. Termin „żydowscy ekstremiści” wydaje się właściwie bardziej odpowiedni na określenie nielicznej żydowskiej mniejszości, która jest wciąż przerażona tymi aktami przemocy i morderstw. Lecz oni niestety także dostrzegają, że przynależą do pamiętliwego, mściwego żydowskiego plemienia, którego licencja na popełnianie okrucieństw ma umocowanie w okropnościach, które wyrządzono jemu.

Osądzenie morderców to już za mało. W Izraelu musi nastąpić kulturowa rewolucja. Jego polityczni przywódcy i wojskowi oficerowie muszą uznać tę niesprawiedliwość i ją naprawić. Muszą zacząć wychowywać nowe pokolenie na co najmniej humanistycznych wartościach i wesprzeć tolerancyjną publiczną debatę. Bez tego żydowskie plemię nie będzie warte własnego państwa.

arabnyheter.info